Bakı, 22 oktyabr, AZƏRTAC

Elə bil ürəyinə dammışdı…

Evdən çıxanda həyat yoldaşı Zeynəbə deyib ki, maaş kartımı götür, mən müharibəyə gedirəm...

Həyat yoldaşı kartı götürməkdən imtina edib. Onda İlkin deyib ki, bunu sənə yox, oğlum Əliyə verirəm.

Kimin ağlına gələrdi ki, bu onun son gedişi olacaq...

AZƏRTAC xəbər verir ki, İlkinin atası Cəfər Rzayev də Birinci Qarabağ döyüşlərinin iştirakçısı olub. Könüllülər sırasında Füzuli uğrunda gedən döyüşlərdə iştirak edib. Müharibədən sağ-salamat qayıtsa da, 2012-ci ildə avtomobil qəzası nəticəsində vəfat edib.

Onda İlkin beş il idi ki, ordu sıralarında xidmət edirdi...:

Anası Balaxanım xatırlayır: “Keçən ilin sentyabrında Gəncəyə İlkinin ailəsinə baş çəkməyə getmişdim. Nəvələrimi çıxarıb parkda gəzdirirdim. İlkin zəng edərək harada olduğumu soruşdu. Bir azdan hərbçi yoldaşı ilə parka gəlib uşaqları ilə görüşdü. Onunla gələn yoldaşı nəvəmə oğlumun müharibəyə getdiyini bildirdi. Mənim narahat olduğumu görən İlkin dedi: “Ana, narahat olma, axşam evə gələcəyəm, onda söhbət edərik”.

Mən evə qayıdanda həyat yoldaşı bildirdi ki, İlkin mənimlə sağollaşıb getdi…

Həmin gün Balaxanımın oğlu, Zeynəbin həyat yoldaşı, iki oğlu və qızının ataları ilə son görüşü oldu…

Vətən müharibəsinin ilk günündən mayor İlkin Rzayev ən çətin və həlledici döyüşlərin iştirakçısı olub. Murov dağında “Koroğlu” postu onun rəhbərlik etdiyi hissənin əsgərlərinə tapşırılmışdı. O, döyüşü idarə edirdi, lazım gələndə özü də döyüşə girməkdən çəkinmirdi. Döyüşçü yoldaşlarının dediyinə görə, həmin postda hər şey normal getdiyi bir vaxtda erməni hərbçiləri qarşıdakı “Canavar” postuna hücum etdilər. Milli Ordunun əsgərləri mühasirəyə düşüblər. Komandir silahını götürərək əsgərləri xilas etməyə tələsib. Onun rəhbərliyi altında olan əsgərlər də komandirin ardınca gediblər. Şiddətli döyüş nəticəsində postda olan əsgərləri mühasirəyə düşməkdən xilas ediblər. Qəflətən düşmən snayperi onların olduğu ərazini hədəfə alıb. Komandir hamıya yerə yatmağı əmr edib. O, əsgərlərin qarşısındakı yüksəklikdə döyüşürdü. Yoldaşları birdən onun döyüşdüyü mövqedən atəş səslərinin kəsildiyini hiss edirlər. Düşmən snayperinin gülləsi ona boğazından və sağ qolundan dəymişdi. Şiddətli döyüş getdiyindən şəhid komandirin nəşini həmin yüksəklikdən çıxarmaq mümkün olmayıb...

Qardaşı Rasim xatırlayır: “İlkinin şəhid olduğunu mənə demişdilər, ona görə də evə getdim və Murova onun nəşini gətirməyə yollandım. Hər gün Gəncədən Murova gedirdim. 76 gün neytral ərazidə qaldıqdan sonra onu tapıb bizə təhvil verdilər”.

Həyat yoldaşı Zeynəb müharibə gedən günlərdə də İlkinin zəng edib uşaqları soruşduğunu deyir: “Sonuncu dəfə oktyabrın 2-də zəng vurub uşaqların məktəbi ilə maraqlandı, oktyabrın 3-də isə o, son döyüşə girdi. Mən onu heç doyunca görmədim, o, vaxtını bütünlüklə işə həsr edirdi. Onunla yalnız Bakıdan Gəncəyə gedərkən yolboyu evdən və ailədən danışa bilirdik”.

Ötən ilin oktyabrında ermənilərin Gəncəyə raket atəşləri zamanı İlkinin oğlu Əli təsirlənərək dili tutulub və hələ də dili açılmayıb. O, gecələr yuxusunda tez-tez atasını gördüyünü deyir.

Ölümündən sonra “Vətən uğrunda” və “Kəlbəcərin azad olunmasına görə” medalları ilə təltif olunub. Məzarı İkinci Fəxri xiyabandadır.

Onu da qeyd edək ki, İlkin Rzayev 1984-cü il iyulun 28-də Şərur rayonunun Ələkli kəndində anadan olub. Orta təhsilini Bakının Suraxanı rayonu 270 nömrəli məktəbdə və Nizami rayonu 250 nömrəli məktəbdə alıb. 2006-cı ildə Heydər Əliyev adına Azərbaycan Ali Hərbi Məktəbi bitirib. Aprel döyüşlərinin iştirakçısı idi.