Bakı, 26 yanvar, AZƏRTAC

Bu günlərdə dünya erməniləri növbəti dəfə rüsvay olublar, özü də yenidən hüquqi müstəvidə, yəni ən çox çəkindikləri bir məkanda, çünki məhz burada uydurmalar deyil, yoxlanılmış səhih faktlar işləyir.

Bəli, cənablar, əlində ədalət tərəzisi tutan gözübağlı və qərəzsiz Femidanın “başda oturduğu” məhkəmə salonu daha sizin üçün Valeri Buye, Karolayn Koks, Nikolay Leviçev və ya Adam Şif kimi çeşidli-çeşidli fırıldaqçıların yol tapdığı parlamentlər deyildir. Buranı səslər dalınca qaçmaq, çox vaxt da vicdanını və etibarını itirmək bahasına qaçmaq deyil, qanun idarə edir.

Beləliklə, əvvəlcə 2012-ci il fevralın 28-də qondarma “erməni soyqırımının” inkar edilməsinin kriminallaşdırılması haqqında 2012-ci il 24 yanvar tarixli qanunu ləğv etmiş Fransanın Konstitusiya Şurasında, sonra isə 2015-ci il oktyabrın 15-də Məhkəmənin həmin məsələyə dair elmi konsensusun olmaması, həmçinin Holokost faktının və “1915-ci il soyqırımı” haqqında rəyin fərqli mənalar kəsb etməsi haqqında 2013-cü il dekabrın 17-də qəbul etdiyi qərarı təsdiqləyən Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsinin (AİHM) Böyük Palatasında üzləşdikləri ikiqat rüsvayçılıqdan sonra başqa yol axtarmaq qərarına gələn ermənilər ən çirkin üsula əl atıblar.

Yəni “ermənilərin soyqırımı” haqqında tam cəfəngiyat olan şəxsi rəyi isbat edilmiş şəksiz fakt səviyyəsinə (yəni Holokost səviyyəsinə) yüksəldə bilmədikləri üçün Holokost faktını inkar edilməsi “söz azadlığı” kimi müəyyən olunan və İnsan Hüquqları üzrə Avropa Konvensiyasının 10-cu maddəsinin yol verdiyi “rəy” (yəni öz rəyləri) səviyyəsinə endirməyə əl atıblar.

Bu rüsvayçılıqlardan sonra bütün acığını “qonşunun inəyindən” çıxmaq qərarına gələn Fransanın erməni təşkilatları “Gayssot Act” qanununun (Holokostun inkarının kriminallaşdırılması haqqında qanun) “söz azadlığını boğan” qanun kimi qəbul edilməsi iddiası ilə Fransa Konstitusiya Şurasına müraciət ediblər. Yəni madam ki, ölkənin ali məhkəmə orqanı “ermənilərin soyqırımının” inkar edilməsi haqqında artıq qəbul edilmiş qanunu özünü ifadə etmək azadlığının tapdanması səbəbindən 4 il əvvəl ləğv edibsə, onda Holokostun və 2015-ci il hadisələrinin “ekvivalentliyini” nəzərə alaraq (başabəla iddiaçılar məhz bu məsələni irəli çəkəcək), Holokostun inkarına da icazə verilməlidir. Beləliklə, erməni təşkilatları özlərini İsveçrəyə meydan oxuyan Doqu Perinçekə bənzətmək istəyiblər. Yəni Perinçek qalib gəldi, bəlkə biz də qələbə qazandıq.

Konstitusiya Məhkəməsi erməni iddiaçılarının hər iki arqumentini rədd edib (məhkəmənin qərarına bax: http://www.conseil-constitutionnel.fr/conseil-constitutionnel/francais/les-decisions/acces-par-date/decisions-depuis-1959/2016/2015-512-qpc/decision-n-2015-512-qpc-du-8-janvier-2016.146840.html). Məhkəmə qərara alıb ki, beynəlxalq hüquq Holokostu soyqırımı kimi tanıyıbsa, onun inkarı qeyd-şərtsiz kriminallaşdırılmalıdır. Bir daha vurğulayırıq ki, Konstitusiya Şurası söhbəti məhz beynəlxalq hüquq kontekstində aparıb. Beynəlxalq hüquq isə hansısa parlamentin, şəhər meriyasının, ucqar ştatın senatının və ya ayrı-ayrı pontifiklərin deyil, tribunalların qərarıdır. Bu və ya digər hadisənin soyqırımı olması siyasi və ya elmi müstəvidə deyil, yalnız hüquqi müstəvidə müəyyən olunur. Yəni beynəlxalq tribunalların qərarı ilə. Bu məsələdə parlamentlər məhkəmə hakimiyyətini əvəz edə bilməz. Fransa Konstitusiya Şurasının iclasçıları da məhz bunu vurğulayıblar.

Prosesdə iştirak edən Türkiyə və yəhudi təşkilatları, habelə Fransa ekspertləri Məhkəmənin “Gayssot Act” qanununun qüvvədə saxlanması barədə qərarını alqışlayıblar.

Beləliklə, AİHM-nin ardınca Fransanın ali məhkəmə orqanı da Holokostu və Birinci Dünya müharibəsi hadisələrinin erməni traktovkasını ayrı-ayrı səbətlərə yerləşdirib: Holokostu məhkəmə qaydasında müəyyən olunmuş, yəni inkarının həbsxanaya düşmək riski yaratdığı soyqırımı faktları səbətinə, 1915-ci il hadisələrinin erməni versiyasını isə bəzən bir-birinə zidd, amma istənilən halda fikri azad ifadə etmək hüququ olan rəylər səbətinə.

Beləliklə, dünya erməniləri növbəti rüsvayçılıqdan sonra uzun zaman özlərinə gələ bilməyəcək!