Bakı, 20 may, AZƏRTAC

Ağcaqayın, palıd, tozağacı, qovaq, cökə, qarağac, armud, alma, tut, söyüd və digər ağacların gövdə və budaqları üzərində yarımparazit həyat sürən ağ öksəotu bir növ özgəsinin həyatını yaşayır, lakin onun ömrü həmin ağaclardan heç birinə bənzəmir.

Bitkinin yayılma coğrafiyası çox genişdir: bir ucu Skandinaviya ölkələrindən tutmuş o biri ucu Himalay dağlarına qədər böyük və geniş ərazidə bitir. Təbii ki, bu, onun müxtəlif iqlim şəraitinə uyğunlaşa bilməsi ilə əlaqədardır.

Öksəotu kiçik olmasına baxmayaraq, tibbi baxımdan çox əhəmiyyətlidir, həmişəyaşıl bitki kimi fotosintez prosesini həyata keçirərək qida və dərman əhəmiyyətli maddələri sintez edir.

Hündürlüyü 40-60 santimetr olan yarımparazit həyat sürən həmişəyaşıl yarımkol bitkisi sayılan ağ öksəotunu haça şəklində budaqlanmış və odunlaşmış gövdəsi ona kürəşəkilli forma verir.

Qədim və universal dərman bitkilərindən biri kimi ağ öksəotunun müalicəvi xüsusiyyətləri yunan və Roma həkimlərinə bəlli idi. Hippokratın dövründən ondan qankəsici və büzücü təsirli vasitə kimi, həmçinin epilepsiya, ateroskleroz, başgicəllənmə, başağrısı, qıcolma, mədə-bağırsaq və ağciyər xəstəliklərində istifadə edilir.

İngilislər palıd ağacında bitən öksəotunu müqəddəs hesab edir, uzaq Amerikaya gedərkən məhəbbət və xoşbəxtlik əlaməti kimi çiçəyi özləri ilə aparırdılar. Yeni il ərəfəsində hər bir amerikalı öz evini ağ öksəotu ilə bəzəyir və onun altında qucaqlaşmağı sevir.

Yunan həkimləri bitkidən sinir xəstəlikləri, qanaxmalar, epilepsiya və başqa xəstəliklərin müalicəsində istifadə ediblər. Ağ öksəotunun preparatları elmi təbabətdə hipertoniya xəstəliyinin I və II mərhələləri, ateroskleroz, babasil, nefrit və digər xəstəliklərin kompleks müalicəsində istifadə olunur. Bitkinin təzə yarpaqlarından alınan tinktura kəskin radikulitdə işlədilən preparatların tərkibinə daxildir. Onu əksər hallarda ürək-damar sisteminə təsir göstərən vasitələr, məsələn, yemişan, dərman pişikotu və çöl qatırquyruğu ilə birlikdə təyin edirlər. Yara, xora, çiban və digər dəri xəstəlikləri zamanı onun bişirməsi və ya dəmləməsi ilə xəstə nahiyələr yuyulur və üzərinə məlhəm qoyulur.