Gəncə, 7 yanvar, Rauf Hacıyev, AZƏRTAC

Uğur və şöhrət asan qazanılmır. Xüsusən bu yolun başlanğıcında tale insanı fiziki əngəllərlə sınağa çəkirsə, o zaman qalibiyyətə gedən yol da böyük əzablardan və çətinliklərdən keçir. Bəzi insanlar qətiyyətsizlikdən, yaxud yolun çətinliyindən qorxaraq geri dönür, taleləri ilə barışmalı olurlar. Lakin elə insanlar var ki, onlar doğmalarının, yaxınlarının və xoşməramlı insanların sayəsində böyük səbirlə, iradə ilə bu yolda sona qədər mübarizə aparıb qalib gəlirlər. Həmin insanların taleyi əsl uğur hekayəsidir. Onlara qarşı cəmiyyətin diqqətli olması nəinki vacibdir, bu, həm də hər kəsin insanlıq borcudur.

AZƏRTAC xəbər verir ki, Gəncədə yaşayan Nurlan və Elxan Babacanov qardaşları artıq 7 ildir idmanın ağırlıqqaldırma növü ilə məşğul olurlar.

Fiziki hazırlıqlarına və məşqlərinə ciddi fikir verən bu gənclər dəfələrlə ölkə və beynəlxalq əhəmiyyətli yarışların iştirakçısı olublar. Qatıldıqları beynəlxalq tədbirlərdən daim uğurla geri dönüblər. Nurlan 9 qat Azərbaycan çempionu, 5 dəfə ölkə ikincisi olub. 2013-cü ildə ümummilli lider Heydər Əliyevin anadan olmasının 90 illiyinə həsr olunan ağırlıqqaldırma üzrə yarışda sağlam gənclər arasında Avropa çempionu tituluna sahib çıxıb. Əli də bu cür yarışlarda uğurlarını sıralamaqda heç də böyük qardaşından geri qalmayıb. O, 5 qat ölkə çempionu, 4 dəfə gümüş, 3 dəfə isə bürünc medalın sahibidir. Keçən il gənclər arasında Birləşmiş Ərəb Əmirliyində keçirilən dünya çempionatının gümüş medalçısı və Avropa rekordçusudur.

Əlbəttə, bəlkə çoxları fikirləşə bilər ki, bu cür nailiyyətləri məşq edən hər bir gənc qazana bilər. Lakin, qeyd etmək lazımdır ki, Babacanovlar ailəsinin hər iki övladı anadangəlmə uşaqlığın serebral iflici xəstəliyi ilə doğulublar. Nurlan və Əlinin aşağı ətraflarında uşaqlıq yaşlarından böyük fiziki əngəllər yaranıb və onlar hərəkət imkanlarını tamamilə itiriblər. Taleyin ağır sınağına baxmayaraq, hər iki gənc valideynlərinin və həkimlərin köməyi sayəsində böyük əzm və iradə ilə uzun sürən məşqlərdən sonra ayağa durmağı bacarıblar. Bu yolda gənclərin valideynləri, xüsusən onların anası Flora xanımın keçirdiyi iztirabları və çəkdiyi ağır zəhməti başa düşmək o qədər də çətin deyil.

Flora xanım deyir ki, ən böyük arzusu hər iki oğlunun əlindən tutub onları gəzdirmək olub: “Lakin, bu xoşbəxtlik mənə nəsib olmayıb. Elə ona görə də özümdə güc tapıb, övladlarımın nə vaxtsa uğur qazanmaları üçün çalışmışam. Doğrudan da, gənc ailələrin uşaqlarının həyət-bağçada qaçıb-yüyürdüklərini görən ananın iki balasını da bağrına basıb onların atacağı hər addım üçün illərlə fərqli xəstəxanalarda uzun sürən müalicələrə qoşulmasını və bu yolda sona qədər mübarizəsini düşünmək belə insana çox məşəqqətli gəlir”.

İndi Nurlan və Əli yalnız idmanla məşğul olmur, hətta gələcəkdə daha böyük uğurlar və qalibiyyətlər haqqında düşünürlər. Nurlan 2020-ci ildə Tokioda keçiriləcək Paralimpiya Oyunlarında ölkəmizi təmsil edib bayrağımızı qaldırmaq, himnimizi səsləndirmək istəyir. Bunun üçün o, məşqlərinə və müəlliminin məsləhətlərinə ciddi fikir verir. Əli isə dünya çempionu olmaq istəyir. Lakin, o həm də xaricdə Paralimpiya İdman Akademiyasına daxil olmaq arzusundadır. Bunun üçün Əli idman məşqləri ilə bərabər hazırlıqlara gedir və xarici dilləri mənimsəmək üçün gecə-gündüz səylə çalışır. Bir sözlə, əlillik onlar üçün baryer deyil. Bunu özləri də tez-tez deyirlər.

Bəli, doğrudan da belədir. Əgər uğura aparan yolda insanın ruhu və düşüncələri sağlamdırsa, o zaman heç bir fiziki əngəl onu getdiyi düz yoldan geri döndərə bilməyəcək.