Bakı, 29 iyul, AZƏRTAC

Tunar gecələr atasının şəkillərini qucaqlayıb yatır…

Teyyub atasının ona aldığı velosipedə baxaraq doluxsunur...

Uşaqlar bu itki ilə barışmaq istəmirlər. 11 yaşlı Teyyub xatırlayır: “Hər axşam onun gəlişini gözləyirdik. İşdən gələndə üçümüzə də hədiyyə alıb gətirir və bizimlə oynayırdı. Onun aldığı velosipedlə məhəllədə gəzintiyə çıxırdım...”.

Tunarın indi 5 yaşı var, gələn il birinci sinfə gedəcək. Onun bildiyi nağılların hamısı atası ilə bağlıdır: “Atam bu dünyada hamıdan güclüdür, onun avtomatının qabağında ermənilər qorxub qaçırdılar...”.

Teyyubun adını Samir özü qoyub, ona atasının adını verib.

Bəs 8 yaşlı Nuray nə deyir?

“Atam cəbhədə olarkən bizə üç iris konfet göndərmişdi: birini Teyyuba, birini Tunara, birini də mənə. O, bilirdi ki, mən iris konfeti çox sevirəm...”.

Hələ dünyanın astarını-üzünü, yaxşı-yamanını görməmiş bu balacaların danışdıqlarının bəziləri indiki zamandadır, bəzisi keçmiş. Hansı zamanda olur-olsun, onların danışığı ürək parçalayır...

AZƏRTAC xəbər verir ki, bunlar Binə qəsəbəsində yaşayan Vətən müharibəsi şəhidi Samir Şükürovun övladlarının dedikləridir.

“Tunar hər gecə atasını gözləyir, yuxuya getmir. Samirin şəkillərini sinəsinə sıxandan sonra yuxu onu aparır… Nə qardaşları Arzuman və Yaşar, nə bacıları Solmaz, Gülyanaq və Aygün Samirin yoxluğuna inanmır. Necə inanasan? Nə cür inanasan? Pəhləvan kimi, buz baltası kimi oğlan on beşcə günün içində quş kimi uçub getdi...”.

Bunu da Samirin həyat yoldaşı Zümrüd xanım deyir.

Onlar 2006-cı ildə ailə həyatı qurublar. Binə qəsəbəsində özlərinə yaxşı gün-güzəran düzəldıblər. Bir-birinin ardınca ay parçası kimi üç övladları dünyaya gəlib. Hər şeyin axarı ilə getdiyi bir vaxtda...

2020-ci il oktyabrın 25-i... Hava limanının yaşıllaşdırma təsərrüfatında baş usta işləyən Samir ailə üzvləri ilə sağollaşıb könüllü olaraq cəbhəyə gedib. Heç kimə heç nə demədən, heç kimlə vidalaşmadan... Doğrudanmı o, bu səfərin əbədilik olmayacağını düşünürdü? Doğrudanmı o, öz gedişi ilə həyat yoldaşının, uşaqlarının qəlbinə xal salmaq istəmirdi?

İndi bu haqda danışmaq da, onun əvəzindən mühakimə yüyürtmək də çətindir.

Səfərbərlik və Hərbi Xidmətə Çağırış üzrə Dövlət Xidmətinin Lerik rayon şöbəsində onu geri qaytarmaq istəyiblər, yaşının çoxluğunu əsas gətiriblər. Lakin Samiri heç kim öz istəyindən döndərə bilməyib.

Heç nəyə məhəl qoymadan Vətən müharibəsinə yola düşüb və noyabrın 1-dək həyat yoldaşı ilə telefon əlaqəsi saxlayıb. Hal-əhval tutub və harada olduğu, nə üçün getdiyi barədə bir kəlmə də deməyib. Bu, onların son telefon əlaqəsi olub.

Baş leytenant Samir Şükürov Xocavənd uğrunda və Şuşa ətrafında döyüşlərdə iştirak edib. Noyabrın 7-də döyüş yoldaşları ilə ad gününü qeyd edib. Noyabrın 8-də Şuşada Azərbaycan bayrağı dalğalanıb. Noyabrın 9-da isə...

Zümrüd xanım təzədən 20 ay əvvəl baş verən ağır və unudulmaz günlərə qayıdır: “Hamı Şuşanın düşməndən geri alındığını bayram edəndə biz ona yas tuturduq. Zəfər günü Samirin şəhid olması xəbərini eşitdik. Sən demə, o, şəhid olanda müharibənin başa çatmasına bir neçə saat qalırdı”.

O, Birinci Qarabağ döyüşlərinin də iştirakçısı idi. “Komandirim mənim qucağımda canını tapşırıb. Mən o vaxt onun qisasını alacağıma söz vermişdim”,- deyirdi.

Samir həmişə öndə olan döyüşçü olub. Heç vaxt əsgərləri özündən qabağa buraxmayıb. Əməliyyat vaxtı “mən gedirəm, siz ardımca gəlin”, - deyirmiş. Sonuncu döyüşdə də belə olub. Əlində qumbara dağın dibi ilə irəliləyib və... düşmən atəşinə hədəf olub.

1974-cü ildə Lerik rayonunun Kəlvəz kəndində dünyaya gəlmişdi. Təhsilini bitirdikdən sonra həqiqi hərbi xidmətə çağırılıb. Xidmət dövründə Hərbi Ali Məktəbə daxil olub. 1993-cü ildə Birinci Qarabağ müharibəsi zamanı döyüşlərdə fəal iştirak edib. Baş leytenant Samir Şükürov 1997-ci ildə ehtiyata buraxılıb. Hava limanında “Azprodrom” təminat idarəsində usta işləyirdi. Binə qəsəbəsindəki Şəhidlər xiyabanında torpağa tapşırılıb. "Vətən uğrunda", "İgidliyə görə", "Xocavəndin azad olunmasına görə" medallarına layiq görülüb.

Özünün yoxluğunda şair qəlbli Vətən sevdalısının bir arzusunu da həyata keçiriblər. Onun yazdığı şerlərdən ibarət “Yarımçıq qalmış arzularım” kitabını dərc ediblər. Şerlərin hamısı Vətən, yurd, torpaq sevgisi ilə köklənib.

Zümrüd xanım həyat yoldaşına göstərilən ehtiramdan razılıq edir: Ramanı qəsəbəsindəki yeni yaşayış kompleksində Əmək və Əhalinin Sosial Müdafiəsi Nazirliyi bizi yeni mənzillə təmin edib. Heydər Əliyev Fondu və “YAŞAT” maddi yardım göstərib. Prezident təqaüdü və pensiya alırıq. Lerik Rayon İcra Hakimiyyəti, işlədiyi müəssisənin rəhbərliyi onu unutmur, bizi tez-tez yad edirlər”.

Binə qəsəbəsində onun yaşadığı küçədə və evinin qarşısında “Samir bulağı” inşa olunub. Burada hər şey onu xatırladır, onu yada salır. Məhəllədəki üçotaqlı mənzili öz zövqünə uyğun tikdirmişdi. Bu ev, həyətdə yerə döşənmiş daşlar, divarlar, yamyaşıl həyət hamısı onun yadıgarıdır.

Uşaqlar həyətdə onun izlərini bir-bir xatırlayırlar: “Bu ağacı atamla birlikdə əkmişik. Bu yelləncəyi atam asıb... Bu oyuncağı atam mənə almışdı...”.

Uşaqlar gecələr də yata bilmirlər: “Ana, atam nə vaxt qayıdacaq? Ana, bəs atam niyə gəlmir?”.

Samir isə qayıtmır...