Gəncə, 25 oktyabr, Elcan Məmmədov, AZƏRTAC

Birinci Qarabağ müharibəsindən tanınan “Qəqəni” Vətən müharibəsində də Azərbaycan əsgərinə dəstək olub. O, Vətən müharibəsində aktiv döyüş əməliyyatlarına qatılmasa da, əsgərlərimizə hər cür lazımi dəstək göstərərək, bu Şanlı Zəfərdə az da olsa payının olmasını istəyib.

On dörd yaşında cəbhəyə yollanan Dəmirov Razim Təbiyyət oğlu 1977-ci il martın 22-də Şəmkir rayonunda anadan olub. 1992-ci ilin yanvar ayında könüllü olaraq cəbhəyə yollanıb. 15 yaşını səngərdə qeyd edən gənc əsgər evdən qaçıb könüllü ordu sıralarına qoşulduğu üçün oxuduğu orta məktəbdən qovulub. Ordu sıralarına ilk qoşulduğu vaxtlar onu ön cəbhəyə, aktiv döyüş əməliyyatlarının getdiyi ərazilərə aparmaq istəməyiblər. Hətta, valideynləri onu bir neçə dəfə geri qaytarsa da, o, evdən qaçaraq cəbhəyə, döyüş yoldaşlarının yanına yollanıb.

Qarabağ qazisi AZƏRTAC-ın bölgə müxbirinə döyüş xatirələrindən danışaraq deyib: “İlk vaxtlar atama yerimi dedilər. Məni gəlib aparsa da, yenə cəbhəyə qayıtdım. Hamı mənə azyaşlı kimi baxır, döyüşlərə girməyimə icazə vermirdilər. İlk döyüş əməliyyatlarında iştirakım Ağdərə rayonunun Seysulan, Yarımcan və Şıxarx istiqamətlərində oldu. Yenə də məni aparmaq istəmədilər. Bu, mənim üçün ağır və utancverici hiss idi. Ağlaya-ağlaya dedim: “O qədər bacarıqsızam ki, məni özünüzlə aparmırsınız?” Ondan sonra məni də özləri ilə aparmağa razı oldular”.

Yaşı az olduğuna görə ilk vaxtlar onu “Malış” ləqəbi ilə çağırıblar. Sonradan isə döyüş yoldaşları ona “Qəqəni” deməyə başlayıblar. Gəncə Batalyonunun tərkibində bir çox döyüşlərdə iştirak edən “Qəqəni” ləqəbli azyaşlı döyüşçü Xocalı soyqırımının törədilməsində əli olan, məşhur erməni terrorçu qruplaşması “Arabo” quldur dəstəsinin zərərsizləşdirilməsi əməliyyatlarında da iştirak edib.

R.Dəmirov deyir ki, Ağdərə rayonunun Həsənqaya kəndində onlar “Arabo” ilə rastlaşıblar: “Həmin dəstə bizim işğaldan azad etdiyimiz 8 kəndi yenidən ələ keçirmək istəyirdi. Hətta ermənilərin çəkilişləri də var, o videoda onların keçmiş prezidenti onlara tapşırıq verir və yola salır. Həmin çəkilişlər onlar bizimlə qarşılaşana qədər davam edir. Onların hansı istiqamətdə olduğunu müəyyən etdikdən sonra səhərə yaxın döyüş başladı. Narlıq deyilən ərazidə 3 saat davam edən açıq döyüşdə düşmənlə aramızda 3 metr məsafə var idi. Düzgün seçilmiş strateji mövqe və döyüşçülərimizin qətiyyəti nəticəsində biz onları məğlub etdik”.

Könüllülərdən ibarət dəstələr ləğv olunub, Milli Ordu formalaşmağa başlayanda o, Gədəbəyə kəşfiyyat bölüyünə göndərilir. Orda bir neçə döyüş tapşırığı yerinə yetirdikdən sonra isə Murov istiqamətinə gətirilib. “Murovda xidmət edən zaman ayağımdan yaralandım. Bir müddət xəstəxanada yatdım. Geri qayıtdıqdan sonra isə 1993-cü ilin may ayında yenə açıq qəlpə yarası aldım. İkinci yara ağır oldu. Sonra hərbiyə qayıtmadım. Əsgərlik yaşıma çatanda məni aparmadılar. Hazırda isə II dərəcəli Qarabağ müharibəsi əliliyəm”, - deyə o bildirib.

Qırx dörd günlük Vətən müharibəsi başlanan zaman R.Dəmirov döyüşlərə qoşulmaq üçün müraciət etsə də, Birinci Qarabağ müharibəsi qazisi olduğu və yaş məhdudiyyətinə görə döyüşlərdə iştirak edə bilməyəcəyi bildirilir. Lakin o, gənc yaşlarında etdiyi kimi, bu dəfədə şəxsi maşını ilə birgə ön cəbhəyə yollanır. Aktiv döyüş əməliyyatlarında iştirak etməsə də, şəxsi heyətin ruh yüksəkliyinin qaldırılması, məişət şəraitinin yaxşılaşdırılması və gündəlik tələbatın ödənilməsində əsgərlərimizə dayaq olur. “Qəqəni” indi sevinir ki, əldə olunan Şanlı Zəfərdə onun da az da olsa payı var. Bu qürur onun üçün bir ömür boyu bəsdir.