Bakı, 27 avqust, Xəyalə Cəfərova, AZƏRTAC

Ailə üzvlərimlə birlikdə tez bir zamanda Laçına qayıtmağa tam hazırıq. Ən böyük arzum Zabux kəndinin girişində dayanan Şiş qayalara dırmaşıb kəndin gözəl mənzərəsini seyr etməkdir.

Bu sözləri AZƏRTAC-a məxsusi müsahibəsində Zabux kənd sakini Yaşar Cəfərov söyləyib.

O, 1958-ci ildə Laçın rayonun Zabux kəndində anadan olub. Ömrünün 34 ilini orada yaşayan müsahibimiz söyləyir ki, elə həyatının ən bəxtəvər vaxtları da Zabuxda keçib: “Ailədə 7 nəfər - beş qardaş, iki bacı idik. Atam Qəni kişi kəndin sayılıb-seçilən ağsaqqallarından biri idi. Hər kəs ailə həyatı qurub başqa yuvaya köçdü. Evin sonbeşiyi olduğum üçün Zabuxda, atamgilin yanında yaşadım. Məktəbdə hərbi hazırlıq (idman) müəllimi işləyirdim. Yoldaşım dərzi idi. Özümüzə görə yaxşı şəraitimiz var idi”.

Söhbət əsnasında Y.Cəfərovun gözlərinin dolduğunu hiss etdik. O, “Gənclik illərimi xatırladım…” deyib sözünə davam etdi: “Hər dəfə oraları düşünəndə kövrəlirəm. Zabuxda keçirdiyim uşaqlıq və gənclik illərimi heç zaman unutmuram. Rayonumuzda ucsuz-bucaqsız dağlar, sərin bulaqlar, gözəl çaylar var. Kəndin camaatı çox əməksevər, qoçaq idi. Heç unutmuram… Əsgər getməmişdən əvvəl cavanlarla yeyib-içdik. Çayın sərin suyuna baş vurduq, sonra da gülüşə-gülüşə hərə öz evinə qayıtdı.”

Y.Cəfərovun həyat yoldaşı Telli Cəfərova ermənilərin kənd camaatının başına gətirdiyi müsibətləri hələ də unutmadığı deyib. o bildirib: “Üçüncü övladım yeni doğulmuşdu – 12 günlük idi. Gözləmədiyimiz bir vaxtda ermənilər kəndi atəşə tutdular. Qorxudan huşumu itirdim. Ayılanda divanın üzərində mışıl-mışıl yatan körpəmin bədənindən kənarlarda qəlpələri gördüm. Bu, bir ana üçün çox qorxulu və ağır mənzərədir. Allah övladımızı bizə bağışladı. Güllələr onun başının, ayağının, qollarının yanından keçib divanı deşik-deşik etmişdi”.

Atası Qəni Cəfərovun son nəfəsinədək Laçın həsrəti çəkdiyini söyləyən Zabux sakini kiçik bir sirrini bizlərlə bölüşdü: “Atam son nəfəsini verirdi…Gözlərini açıb “Laçını aldıq?!” soruşdu. Həmişə “Allahın köməyi ilə o gün də gələcək, atacan” deyirdim. Amma bu dəfə “Bəli!” söylədim. O vaxt valideynim gözü arxada qalmasın deyə ona belə yalan danışsam da, əminəm ki, indi onun ruhu şaddır. Çünki Ali Baş Komandanımız bütün laçınlıların yurd həsrətinə son qoydu”.

Üç körpəsi ilə Zabuxdan didərgin düşən Cəfərovlar ailəsi bir müddət Azərbaycanın müxtəlif bölgələrində məskunlaşsalar da, sonda Qaradağ rayonunun Lökbatan qəsəbəsində yaşamağa başlayıblar. Yaşar bəy övladlarının hər birinin ali təhsil aldığını və onların Vətən sevgisi ilə boya-başa çatdığını söyləyib.

Doğma torpağı tərk etmək məcburiyyətində qalan ailə həmin ağrılı-acılı günlərin indi sona çatdığına çox sevinir. Ali Baş Komandan İlham Əliyevin Azərbaycan Ordusunun Laçın şəhərinə yerləşməsi, Zabux və Sus kəndləri nəzarətə götürməsi xəbərini eşidəndən sonra sevinc və həyəcandan səhərədək yata bilmədiklərini söyləyən ailə üzvləri həmin anları belə təsvir etdilər: “Səhər günəş çıxanadək ailəliklə söhbət etdik. Laçından özümüzlə gətirdiyimiz şəkil albomumuzu vərəqlədik. Hətta iki yaşlı nəvəm ağlayaraq “Baba, məni də Zabuxa aparın” dedi. Ailəliklə öz evimizə qayıdacağımız günləri səbirsizliklə gözləyirik. Oraya qayıdan kimi nəvəmi “Qırxbulaq” adlanan gözəl bir yerə götürəcəyəm. Allah Prezidentimizə cansağlığı, Ordumuza daim güc-qüvvət versin!”.