Bakı, 6 avqust, AZƏRTAC

1992-ci ilin fevralında erməni quldur birləşmələrinin Xocalıda törətdiyi dəhşətli soyqırımı hadisəsindən sonra könüllü olaraq cəbhəyə getdim. Neftçi olduğuma görə əvvəlcə məni döyüşə aparmaq istəmədilər. Lakin təkidli tələblərimi nəzərə alaraq baş leytenant kimi xüsusi təyinatlı batalyonun tərkibinə qəbul edildim. Ağdərə və Laçın rayonlarında, əsasən də Sarıbaba yüksəkliyi uğrunda döyüşlərdə iştirak etdim. Ağır döyüşlərin birində yaralansam da, müalicə alandan sonra yenidən döyüş meydanına qayıtdın. Təbii ki, o vaxt vəziyyət başqa idi. Yenicə müstəqilliyini bərpa etmiş ölkə, siyasi hərc-mərclik, ordunun silah-sursatla təchizatının yetərincə olmaması istənilən səviyyədə döyüşməyə imkan vermirdi. Lakin bütün bunlara baxmayaraq, təpədən dırnağa qədər silahlanmış düşmən ordusuna layiqincə cavab verirdik.

Həlledici döyüşlər üçün 30 ilə yaxın vaxt keçdi. Şəhid olan dostlarımın qisası, aradan ötən bu illər ərzində xalqımızın başına gələnlər məni rahat buraxmırdı. Ona görə də 2020-ci ilin payızında başlanan Vətən müharibəsində də döyüşə atılmağa çalışdım. Təəssüf ki, ikinci qrup əlilliyim olduğuna görə arzuma çata bilmədim. Mənim bu arzumu bizdən sonra doğulan nəslin gəncləri uğurla yerinə yetirdilər. Onların şücaəti sayəsində işğal altında olan torpaqlarımız azad edildi, müharibə xalqımızın əldə etdiyi möhtəşəm Zəfərlə başa çatdı. Şəhidlərimizin qisasının alınması uzun illərdən sonra qəlbimə rahatlıq gətirdi.

Bu il avqustun 3-də keçirilən “Qisas” əməliyyatı ilə bir neçə hakim yüksəkliyin bölmələrimizin nəzarəti altına götürülməsi də məni çox sevindirdi. Xüsusən Sarıbaba yüksəkliyinin Azərbaycan Ordusunun bölmələrinin nəzarəti altına keçməsi qəlbimi riqqətə gətirdi. Demək olar ki, həmin yüksəkliyin hər qarışında mənim də ayaq izim olub.

AZƏRTAC xəbər verir ki, bunu Birinci Qarabağ müharibəsi əlili Elçin Xasayev deyib.

O, ölkəmizdə şəhid ailələrinə, müharibə əlillərinə və qazilərə göstərilən diqqət və qayğıdan razılıq edərək Birinci Qarabağ müharibəsi əlillərinə birdəfəlik ödəmələrin verilməsini həmin qayğının növbəti təzahürü olduğunu deyib: “Birinci və İkinci Qarabağ müharibələri əlilləri arasında fərq qoyulmaması bizi sevindirir, çünki əsgər həmişə əsgərdir. O, əlinə silahı Vətənin azadlığı, torpağın düşmən işğalından azad olunması üçün götürür və bu məqsəd üçün döyüşür. Nə xoş ki, uzun illərdən sonra Azərbaycan Ordusunun qazandığı şanlı Zəfər bu ağrılarımıza məlhəm gətirdi, çəkdiyimiz iztirab və narahatlığa son qoydu. Biz bu gün keçdiyimiz döyüş yolu, vuruşduğumuz amallarla fəxr edir, arzularımızın həyata keçməsi, Vətənimizi azad görməyimizlə rahat nəfəs alırıq. Birinci Qarabağ müharibəsi əlillərinə birdəfəlik ödəmənin verilməsinə başlanılması isə dövlətin bu yolda mübarizə aparan, zəhmət çəkən, qan tökən heç kəsi unutmadığını göstərir”.