Bakı, 25 oktyabr, AZƏRTAC

Oktyabrın 28-də Yardımlıda “YARAT” Müasir İncəsənət Mərkəzinin təşkilatçılığı ilə fotoqrafiya və rəngkarlıq sahələrində çalışan yerli və regionun müasir rəssamlarının əsərlərindən ibarət sərgi açılacaq.

AZƏRTAC xəbər verir ki, “Zamanın izləri” adlı sərginin ekspozisiyasına daxil olan əsərlər “YARAT”ın daimi kolleksiyasına aiddir.

Sərgi nəzərdən qaçırılmış və istənilmədən unudulmuş gündəlik həyatımızın bayağılığını dəyərləndirməyə çağırır.

Sərgidə gənc rəssam Sənan Ələsgərovun “Sadəliyin şəffaflığı” adlı əsərlər silsiləsi yarım-şəffaf zərifliyə nail olmaq istəyən pleksiqlas üzərindəki epizodları təsvir edir.

Olqa Çernişovanın “Ekranlar” adlı əsərlər silsiləsi onun Rusiyadakı həyatının efemer və tanış anlarının ekranlaşdırılmasıdır. Rəssam onun həyat, assosiasiya oyunları və sosioloji araşdırmalar haqqında poetik düşüncələri ilə bu videoları üst-üstə qoyur.

Azərbaycanlı rəssam Fərid Rəsulovun “Ətalət” adlı videoəsəri qəssabın necə ət doğradığını təsvir edir. Çəkilmiş videonu geriyə hərəkətləndirmək vasitəsilə ekranda ətin doğranması yerinə, əksinə, doğranmış ət parçaları birləşib bütöv qoyun halına gəlir. Görüntülər bizim qavrayışımıza dair suallar doğurur və alışdığımız bir hadisənin ekzistensialist anlamını alt-üst edir.

“Memarlıq dixatomiyası” silsiləsindən olan heykəlləri ənənəvi şəbəkə ilə beton bloklarından təşkil olunan əsəri isə ənənəvi İslam naxışların gündəlik obyektlərlə müasir transformasiyalarla kombinasiya edərək, rəssam ölkənin surətlə inkişaf edən memarlıq mənzərəsinə səslənir. Sərgi daha iri miqyaslı və kəskin mövzuları təqdim etmək məqsədilə sadə üsulların istifadəsini vurğulayır.

İlkin Hüseynovun "Rəngi xatırlayaraq" fotosilsiləsi, rəssamın doğma şəhəri olan Gəncənin gündəlik reallığını əks etdirir. Rəssamın fotolarında diqqətə gətirdiyi sərt yaşayış şəraiti əl ilə rənglənmişdir, bu isə öz növbəsində daha yaxşı gələcək üçün ümid qığılcımıdır.

Oxşar sıxışma hissi gürcü rəssamı Koka Ramişvilinin “Çay”, “Qəhvə” və “Süd” videolarında ifadə olunur, burada üzü görünməyən personajlar süfrə başında oturaraq dayanmadan fincana nə isə süzürlər. Bu əsərlər postsovet Gürcüstanı metaforik tərzdə təsvir edirlər: hərəkət varsa da, yalnız zahiridir, çox vaxt illüziyadır, bir irəliləyişə gətirib çıxarmır, çox vaxt məqsədsiz və mənasızdır.

Türkiyəli rəssam Nilbar Güreşin “Qapısı açıq telefon köşkü" silsiləsi rəssamın doğma məskəni olan Şərqi Anadoluda infrastrukturun, o cümlədən telefon xətlərinin olmamasından və tragikomik yaşayış şəraitindən bəhs edir. Yüksək moda estetikasında çəkilmiş bu fotolar müasir dünyanın və avtomatlaşdırılmış yaşayış şəraitinin uyğunsuzluğunu qeyd edir.

Rəssam Zamir Süleymanovun yaratdığı “Qərar” videosu İslamı qəbul etmiş dörd məşhur şəxsin gündəlik həyat fraqmentlərini təsvir edir. Həmin süjet rəssamın şəxsi mifologiyasını qurur. Video rəssamın şəxsi subyektivliyi prizmasından digərlərinin dini yanaşma və perspektivləri üzərində incə şəkildə oynayır.

Nevin Aladağın "Beş daş oyunu" rəssamın anasından Cənubi Almaniyada böyüdüyü vaxtda öyrəndiyi qədim Mərkəzi Asiya oyununu təsvir edir. Fotoqrafiya silsiləsi oyunu sənədləşdirərək, ənənə və yaddaş mövzusunu və mədəni identikliyin necə ayinlər vasitəsilə ötürüldüyünü tədqiq edir.

Gənc fotoqraflar nəslinin nümayəndəsi Rəşad Babayevin qarışıq texnikalarla hazırlanmış “Poetik heykəli” kitabdan qoparılmış səhifələrə bürünmüş bir fallik-biçimli obyekti təsvir edir. Çini nimçə üzərində quraşdırılmış həmin obyekti lələkli pərlər bəzəyir. Heykəlin üstündən qara ləkələrə oxşayan heroqliflər də düzüldüyünə görə, o, bir bütpərəstlik toteminə bənzəyir, ancaq Rəşad Babayevin düzəltdiyi bu büt poeziyaya pərəstiş ifadə edir. Rəssamın “Dərviş” əsəri müasir regional mədəniyyət üçün vacib olan dini və ədəbi köklərə ehtiramını vurğulayır. Əsərdə rəssam Sufi cərəyanına xas olan bu obrazın özünəməxsus interpretasiyasını təqdim edir.

Sitara İbrahimovanın “Oğlan yaxşı, qız belə” foto və video layihəsi ana bətnindəki dölün qız olduğu müəyyən edildikdə abort qərarının verilməsi hallarını hədəfə alır. Fotoqraf qadınlara qarşı kəskin gender bərabərsizliyi və ayrı-seçkilik barədə, eləcə də Qafqaz mədəniyyətində qədimdən bəri rastlaşan belə halların məyusedici nəticələri barədə məlumatlandırmanı artırmağa çalışır.

Rəşad Ələkbərovun “Şəbəkə” əsəri qədim vitraj sənəti ilə səsləşən mürəkkəb naxış sənəti olaraq, Azərbaycan memarlığının əsas özəlliklərindən birini araşdırır. O, Azərbaycan mədəniyyətini qeyri-şərtsiz müəyyən edən incilərdən biri olan şəbəkə sənətini davam etdirərək, onun yeni, ələkeçməz nümunələrini yaradır.

Ramal Kazımın əlli rəsmdən tərtib olunmuş “Adsız” kollajında təkbaşına yaşanan mübarizənin və həyəcanlı anların artıq müasir həyatın ayrılmaz tərkib hissəsinə çevrilməsi göstərilmişdi.

Belçikalı rəssam, fotoqraf və kinorejissor Jaro Minne, “Sərnişinin məktubları” adlı cari layihə üçün Bakıda tanımadığı insanların evlərinə, yaşayış mühitinə daxil olan əcnəbi qonaq və səyyah rolunu oynayır. Rəssam bu və ya digər şəxsin həm gerçək, həm də xəyali həyatını təsvir edən müəyyən intensivliyi və boşluqları axtarır.