CƏMİYYƏT
Noyabrın 8-də Şuşada şəhadətə yüksələn Vətən Müharibəsi Qəhrəmanı Mehrab Niftəliyev
Bakı, 8 noyabr, AZƏRTAC
Mehrab Niftəliyev həm Aprel döyüşlərinin, həm də Vətən müharibəsinin qalibidir
Mən özümdən sonra geridə - Sumqayıtda ikinci Mehrab qoyub döyüşlərə gəlmişəm...
Bu, Vətən Müharibəsi Qəhrəmanı, Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrin şəhid baş giziri, kəşfiyyatçı-istehkamçı Mehrab Niftəliyevin həyat yoldaşı Vüsalə ilə son danışığında dediyi cümlələrdən biri idi.
“Mehrab mənə verdiyi sözü hər zaman tutdu. Aprel döyüşlərində sağ-salamat qayıdacağına söz verdi. Qayıtdı da. Vətən müharibəsində isə şəhid kimi qayıdacağını dedi. Bu dəfə də vədinə sadiq qaldı...”, - deyir Vüsalə Niftəliyeva.
Vətən Müharibəsi Qəhrəmanının 35 illik şərəfli həyat yolunun qısa xülasəsi
AZƏRTAC xəbər verir ki, Niftəliyev Mehrab Söhrab oğlu 1985-ci il mayın 13-də Quba rayonunun Qam Qam kəndində anadan olub. 1992-2003-cü illərdə Quba rayon Mübariz Abdullayev adına Qam Qam kənd orta məktəbində orta təhsil alıb. 2003-cü ilin iyulunda müddətli hərbi xidmətə yollanıb. Elə hərbi xidmətdə olarkən Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrin kursundan keçən Mehrab ümumilikdə 2005-ci ildən 2020-ci ilə qədər Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrin döyüşçüsü kimi Vətənə xidmət edib. O, Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrin baş giziri idi. “Qafqaz qartalı” və EFES kimi çətin hərbi təlimləri uğurla tamamlayaraq kəşfiyyatçı-istehkamçı kimi ixtisaslaşmışdı.
Xidməti dövründə müxtəlif hərbi əməliyyatlarda uğurla iştirak edib. Mehrab Niftəliyev 2016-cı il Aprel döyüşlərində də yüksək şücaət göstərib. Qüsursuz xidmətlərinə və şücaətlərinə görə dəfələrlə medal və diplomlarla təltif olunub. Vətən müharibəsinin ilk günündən ön cəbhədə olan Mehrab Füzuli, Cəbrayıl, Qubadlı, Zəngilan, Xocavənd - xüsusilə Hadrut qəsəbəsi, Şuşa uğrunda gedən döyüşlərdə böyük qəhrəmanlıq nümunələri göstərib. O, düşmənin xeyli sayda canlı qüvvəsini məhv edib və texnikalarını sıradan çıxarıb, hərbi qənimət kimi ələ keçirib. Döyüşlər zamanı yaralı və şəhid hərbi qulluqçuları savaş meydanından çıxarmaqla yanaşı, yaralı silahdaşlarına tibbi yardım da göstərib.
Mehrab Niftəliyev noyabrın 7-də Şuşa uğrunda gedən döyüşlərdə sol ayağından artilleriya qəlpəsi yarası alıb. Noyabrın 8-də isə elə Şuşada şəhadətə yüksəlib. Noyabrın 11-də Sumqayıt şəhər Şəhidlər xiyabanında torpağa tapşırılıb. Ölkə başçısının sərəncamları ilə ölümündən sonra Vətən Müharibəsi Qəhrəmanı adına layiq görülüb, o cümlədən “Vətən uğrunda”, “Şuşanın azad olunmasına görə”, “Cəbrayılın azad olunmasına görə”, “Füzulinin azad olunmasına görə” medalları ilə təltif olunub.
Şəhid kəşfiyyatçı haqqında bir neçə maraqlı məlumat
Erməni dilini bilən Mehrab Niftəliyev hərbi əməliyyatlar zamanı düşmənin bir neçə hərbçisini əsir götürməyi bacarıb.
Vətən müharibəsində döyüşlərə silahından əlavə 60 kiloqrama yaxın çəkisi olan müxtəlif sursatlarla girirmiş. Yaralı olsa belə yoluna davam edir, düşmənin artilleriyası belə onu dayandıra bilmirdi. Buna görə döyüş yoldaşları Mehraba “Terminator” deyirlərmiş.
Həmişə üstündə bayraq gəzdirən kəşfiyyatçımız Cəbrayılda ilk bayrağı qaldıran hərbçi kimi tarixə düşüb. Belə ki, Cəbrayıldakı düşmən hərbi hissələrinə ilk girənlərdən biri Mehrab Niftəliyev olub. Onun hərbi hissənin qarşısında bayraqla şəkli də var.
Vətən müharibəsində ermənilərin 70-ə yaxın canlı qüvvəsini, o cümlədən xeyli sayda hərbi texnikasını məhv edərək və ya hərbi qənimət kimi ələ keçirərək onlara qan uddurub. Düşmən Mehrab Niftəliyevi sağ ələ keçirmək istəsə də, buna nail ola bilməyib.
Mehrab Niftəliyev Şuşaya ilk daxil olan hərbçilərdən biri olub.
Aprel döyüşlərindən sonra Qam Qam kəndinə su çəkdirib. Vətən müharibəsindən əvvəl ailə üzvlərinə kənddə məscid tikdirmək arzusunda olduğunu deyib. Lakin ömrü bu arzusunun gerçəkləşməsi üçün vəfa etməyib.
Mehrab ailə üzvlərini də özü kimi güclü görmək istəyirmiş
Şəhidin xanımı öz həyat yoldaşı haqqında qürurla danışır. Deyir ki, Mehrab hər zaman ona güclü olmağı aşılayırmış: “Mehrabla 12 il çox xoşbəxt bir ailə həyatım oldu. O, hər zaman yanımda idi, məni hər şeydən, hər kəsdən qoruyurdu. Mehrabla bir-birimizi sevib ailə qurmuşduq. Onunla ailə quranda bilirdim ki, 2005-ci ildən Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrin giziridir. Mehrab döyüş üçün yaranmışdı. Heç bir zaman heç nədən qorxmadı. O qədər güclü idi ki, bizi də güclü görmək istəyirdi. Bizim də hər zaman hər şeyə hazır olmağımıza çalışırdı. O, bizə çox soyuqqanlı, iradəli olmağı, heç nəyin fikrini çəkməməyi, hər şeyi olduğu kimi qəbul etməyi öyrətdi. Çünki özü də elə idi. Fiziki cəhətdən də, psixoloji cəhətdən də hər şeyə hazır idi. Mən onu hər zaman güclü gördüyümdən ölümsüz olacağını təsəvvür edirdim. Həqiqətən də ölümsüz oldu...”
Son görüş və son telefon danışığı: Mən şəhid olacağam
V.Niftəliyeva bildirib ki, Mehrabla son görüşləri sentyabrın 22-də, son telefon danışığı isə oktyabrın 31-i səhər saatlarında olub: “Yadımdadır, sentyabrın 19-u idi. Hələ müharibə başlamamışdı. Mehrab həmin gün mənə tezliklə şəhid olacağını dedi, xeyli vəsiyyət etdi və uşaqları tapşırdı. Ondan sonra həyatımıza necə davam edəcəyimizin planlarını qurdu. O zaman təəccüblənsəm də Mehraba diqqətlə qulaq asdım. Mən ömrümün sonunadək onun qoyduğu yol ilə gedəcəyəm. Son dəfə evdən çıxanda - sentyabrın 22-də isə birlikdə mağazaya getdik, bayraq aldıq. Hər zaman üstündə bayraq olardı. Deyirdi “bayrağı üstümdə gəzdirirəm ki, birdən müharibə olar, əlimə imkan düşər Şuşaya bayraq asaram. Şuşaya bayraq asmaq arzumdur”.
Döyüşlər zamanı ara-sıra əlaqə saxlayırdı. Hər zaman deyirdi ki, hər şey yaxşıdır. Ordumuz irəlilədikcə çox sevinirdi. Hər dəfə mənə deyirdi ki, özündən muğayat ol, uşaqlara yaxşı bax, övladlarımız sənə əmanətdir. Mən şəhid olacağam, amma sən heç vaxt ağlama. Deyirdi şəhid qardaşlarımıza görə məyus olmayın, onlar ən ali zirvəyə yüksəliblər. Biz də onların qisasını yerdə qoymuruq.
Döyüşlər zamanı bir dəfə - oktyabrın 22-də yaralansa, da hospitaldan döyüş meydanına qayıtdı. Yaxınlığına düşən minaatan mərmisinin qəlpəsi ona xəsarət yetirmişdi. İki gün hospitalda qaldı. Mehraba dedim bir neçə gün də qalıb müalicəsini davam etdirsin. Dedi ki, “sən nə danışırsan?! Döyüş yoldaşlarım od-alovun içində ola-ola mən burda qala bilmərəm”.
Vətən müharibəsi dövründə tanıdığımız insanların şəhid xəbəri ürəyimi üzürdü. Həm də Mehrabı itirməkdən dolayı çox qorxurdum. Müharibə dövründə onunla danışanda heç vaxt ağlamırdım. Mehrab özü də bunu sevmirdi. Mən onda ancaq ruh yüksəkliyi yaradırdım. Son danışığımızda ona yorulduğumu, hamımızın darıxdığını dedim. Dedi ki, “Vüsalə, sən nələrdən keçmədin? Sən çox güclü qadınsan. Mən sənə güvənirəm, sənə arxayınlaşmışam ki, burdayam. Bilirəm ki, mən həyatda olmasam da sən missiyanı yerinə yetirə biləcək gücdəsən. Çünki mən səni 17 yaşından tanıyıram. Daha mənə zəng çatmayacaq. Bu döyüşdən qayıdış olmaya bilər. Hər şeyə hazır və güclü ol. Mən geridə - Sumqayıtda özümdən sonra ikinci Mehrab qoyub gəlmişəm”. Bu cümlə hər zaman qulağımda səslənir. Ona görə də hər zaman ayaqda qalacaq və Mehrabın vəsiyyətlərini zamanla yerinə yetirəcəyəm. Üç övladımız var: bir qız, iki oğlan. Mehrab uşaqlarına çox bağlı idi. Məndən xahiş etdi ki, övladlarımız xalqa, Vətənə faydalı vətəndaş kimi yetişsin, dövlət idarəçiliyinə aid olan vəzifələrdə çalışsınlar. Onun övladlarımızla bağlı arzularını həyata keçirəcəyəm.
Mehrab Aprel döyüşlərində də iştirak edib. O zaman da bizimlə vidalaşıb getdi, tapşırıqlarını verdi. Lakin salamat qayıdacağına söz verdi və sözünün üstündə də durdu. Yadımdadır, aprelin 5-də əlaqə saxladıq. Həmin zamanlar balaca övladım hələ dünyaya gəlməmişdi. Dedi ki, “narahat olma, mən gələcəyəm və oğlumuzu xəstəxanadan birlikdə çıxaracağıq”. Vədinə əməl etdi və qayıtdı. Vətən müharibəsində ancaq şəhid kimi qayıdacağına söz verdi. Onda da sözünü tutdu...
Ən yaxın dost və silahdaşa vəsiyyət: Ailəm sənə əmanət
V.Niftəliyeva bildirib ki, Mehrab noyabrın 4-də ən yaxın dostu və döyüş yoldaşı olan bir zabitə şəhid olacağını deyib və vəsiyyət edib: “Həmin gün yorğun görünürmüş. Dostuna deyib ki, gəl şəkil çəkdirək xatirə qalsın. Deyib ki, çox narahatam, mənə nəsə olacaq. Həyatda yeganə güvəndiyim insan sənsən. Əgər şəhid olsam, ailəm, övladlarım sənə əmanət”. Bu hadisədən 4 gün sonra Mehrab Şuşada şəhid olub. Həmin zabit əsl dostluğunu nümayiş etdirir və hər zaman Mehrabın övladları ilə maraqlanır, onları diqqətindən kənarda saxlamır.
Şəhidin xanımı: Mehraba sıradan bir ölüm yaraşmırdı
Vüsalə Niftəliyeva Mehrabın yoxluğunun onun üçün çox çətin olduğunu deyib: “Mən təkcə həyat yoldaşımı deyil, ən yaxın və sadiq dostumu da itirmişəm. Bu itki, ayrılıq cisməndir. O ruhən hər zaman mənimlədir. Bilirəm ki, yanımızdadır. Tez-tez yuxularıma gəlir. Mehrab elə bir insan idi ki, 35 illik ömrünə hər şeyi sığdırdı. Onun qismətində şəhidlik var imiş. Mən Mehraba adi ölüm yaraşdırmırdım. Allah ona ölümlərin alisini nəsib etdi. O, ən yüksək zirvəyə ucaldı. Şuşanı çox arzulayırdı, muradına çatdı. Şuşa Zəfərini yaşayaraq əbədiyyətə qovuşdu.
Mən bir şəhid xanımı kimi fəxr edirəm ki, ərazi bütövlüyümüzün bərpasında, məcburi köçkünlərin torpaq həsrətinə son qoyulmasında Mehrabın da böyük əməyi var. O torpaqların hər qarışı şəhidlərimizin qanı ilə yoğrulub. Şəhidlərin xanımlarına səslənirəm ki, biz güclü olmalıyıq. Çünki bizim həyat yoldaşlarımız çox güclü idi. Ayaqda durub övladlarımızı atalarının istədiyi kimi böyütməliyik. Xalqımız sağ olsun, şəhidlərin əmanətlərini unutmurlar. Ali Baş Komandana minnətdaram ki, Mehrabın xidmətlərini yüksək qiymətləndirdi və onu Vətən Müharibəsi Qəhrəmanı adına layiq gördü. O, həqiqətən də bir qəhrəman idi. Mehrabın adı Quba və Sumqayıtda küçələrə, o cümlədən Quba şəhəri Texniki Təmayüllü Liseyə verilib. Şəhidlərimizin adlarının belə əbədiləşdirilməsi böyüməkdə olan nəslin vətənpərvərlik ruhunda yetişməsində də böyük rol oynayacaq.
Bu gün şəhid kəşfiyyatçımızın şəhidlik mərtəbəsinə yüksəlməsindən bir il ötdü. Ruhun şaddır, igid döyüşçü. Çünki bu gün, bəli, məhz bu gün Şuşa Zəfərinin və böyük Qələbənin ildönümüdür. 35 illik həyatında bu günü gözləyərək yaşadın, şərəfli tariximizə öz imzanı həkk edərək ölümsüzlüyə qovuşdun. Həm şahidləri, həm də şəhidləri Zəfərlə müjdələyən savaşçı, şəhadətin mübarək!