Bakı, 27 sentyabr, AZƏRTAC

Biz müharibə dövrünün yazıçılarıyıq. Birinci Qarabağ müharibəsinin qurbanlarını da, şahidlərini də, şəhidlərini də, qaçqınlığını da, müharibəsonrası ümidsizliyini də yaşamış insanlarıq. Həm də təkcə həyatımızda, gündəmimizdə, cəmiyyətimizdə deyil, ədəbiyyatımızda da, sənətimizdə də. Cəmiyyətdə, dövlətdə gedən heç bir inkişaf, heç bir irəliləyiş, müxtəlif sahələrdə əldə edilən heç bir uğur, heç bir qələbə arzulanan Vətən müharibəsi Qələbəsinin gecikdiyini unutdura bilmirdi bizə. Ruhumuza, eyni zamanda, ədəbiyyatımıza və sənətimizə çökən ümidsizlik, göz yaşı, ağrı izini azalda bilmirdi. Hər Qələbənin sevincində Qarabağ ağrısının kölgəsi görünürdü. Hər bayramın fərəhinə itirilmiş Vətən torpaqlarının göynərtisi qarışırdı.

AZƏRTAC xəbər verir ki, bu fikirlər AMEA Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutunun aparıcı elmi işçisi filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent, tənqidçi Nərgiz Cabbarlının 27 Sentyabr – Anım Günü ilə bağlı qeydlərində yer alıb.

N.Cabbarlı yazır: ”Nə qədər dilə gətirilməsə də, nə qədər etiraf edilməsə də, “Gün o gün olsun ki, bu bayramı Qarabağda qeyd edək” arzusu beyinlərdə, ruhlarda, ürəklərdə artıq bir əsəb düyünü, bir ağrı partlaması yaradırdı. “Gün o gün olsun” sözü dilə gələn kimi “Nə zaman olacaq o gün?” sualı və nidası ürəklərimizdə, beyinlərimizdə şimşək kimi çaxırdı. İtirmək istəmədiyimiz inamımızdan yapışaraq ölməkdə, solmaqda olan ümidimizə can verə-verə, ruhunu ölməyə qoymaya-qoymaya yaşamağa çalışırdıq. O torpaqları görməyən bir nəsil – artıq gənc olmuş, artıq gəncliyini adlamış övladlar böyüdürdük evlərimizdə. Ürəklərimizdə də, gözlərimizdə də “O torpaqları görməyən, o Vətəni “Vətən” deyib ciyərlərinə çəkməyən oğul necə sevəcək, necə vuruşacaq onun üçün?” qorxusu zaman-zaman böyüyür, ruhumuzu əsir almağa çalışırdı. Hər dəfə “Gün o gün olsun” nidası eşidiləndə bir-birimizin baxmağa qorxduğumuz gözlərində bu qorxunun qığılcımlarını görürdük. Etiraf etməsək də, dilə gətirməsək də, görürdük.

Amma sən demə, igidlər böyüyürmüş qaçqın komalarında, torpağından didərgin düşmüş qaçqın ruhların can verdiyi daxmalarda. Sən demə, öldü, soldu sandığımız qəhrəmanlıqlar uyuyurmuş xalq övladlarının görə bilmədiyimiz ruhunda... Susdu sandığımız cəsarətlər, igidliklər, qorxmazlıqlar uyuyurmuş bapbalaca, yumruq boyda qəlblərdə, könüllərdə. Onları oyadacaq bir haray lazımmış, bir hay lazımmış. Bir “Dəmir yumruq” lazımmış... O türk ruhunun, o oğuz ürəyinin oyanması, silkinməsi, kükrəməsi, daşması və qarşısındakı düşmən ordusunu bir sel tək qarşısına alıb aparması üçün bir Komandan çağırışı lazımmış...

Biz o Qələbəni qazandıq! Ali Baş Komandanın ardınca gedən qorxmaz, igid, cəsur oğullarımızın dillərə dastan olacaq, tarixlərə yazılacaq igidlikləri ilə. Biz bu Qələbəni qazandıq! Amma biz bu Qələbəni asan qazanmadıq! 44 günə 30 illik yol gəldik... Ona görə də o Qələbənin yaşaması, yaşadılması lazım! O Qələbənin əsrlərdən-əsrlərə sürdürülməsi, böyüməsi lazım! O Qələbənin hər addımda, hər anda üçrəngli bayrağımızla birgə başımız üstündə dalğalanması lazım! Yaşadılması lazım! Gözümüz önündə olması lazım!

Buna gedən yolumuzsa unutmadığımız, unudulmağa qoymadığımız şəhidlərimizin yaşadılan ruhlarından keçir. Buna gedən yolumuzsa tək Anım günlərində deyil, hər gün, hər an qayğısını əsirgəmədiyimiz, öz balamız, öz övladımız kimi sarıb-sarmaladığımız şəhid balalarının gözlərində hər an yaşatdığımız, sönməyə qoymadığımız ümiddən, sevgidən, inamdan keçir! O yol şəhid analarının hər gün, hər an öpüb başımıza qoyduğumuz, sıxdığımız, buzluğuna hərarət qatmağa çalışdığımız əllərindən keçir. Bir də heç yaddan çıxarmadığımız minnət borcundan keçir. Canını sipər edən, qanını sipər edən şəhidlərimiz, qazilərimiz qarşısında heç unutmadığımız minnət borcundan keçir! O borcu unutmayaq ki, bu Vətən, bu Qələbə yaşasın! Bu Qələbə dalğalansın! Bu qələbə balalarımıza, ömrümüzə, ruhumuza bir də heç vaxt pozulmayacaq, dağılmayacaq sülh gətirsin!

Allah Şəhidlərimizə rəhmət eləsin!

Allah Qazilərimizə sağlıq versin!

Allah igidlərimizi, bu Vətən üçün ölməyə də, öldürməyə də, onu qorumağa da hazır olan Vətən oğullarını, Vətən övladlarını qorusun!”