Bərdə, 25 noyabr, Tahir Ağaməmmədov, AZƏRTAC

Xalqımızın tarix boyu yaratdığı bir çox sənət növləri kimi, qalayçılıq da nəsildən-nəslə keçərək dövrümüzədək gəlib çatıb. Ulu babalarından yadigar qalan qalayçılığı bu gün Bərdədə yaşadan sənətkarlardan biri Əliəkbər Hacıoğludur.

Əliəkbər Hacıoğlu AZƏRTAC-ın bölgə müxbirinə bildirib ki, babası, atası, qardaşları qalayçılıq sənəti ilə məşğul olublar: “Gözümü açandan bu sənəti görmüşəm və gənc yaşlarımdan qalayçılıqla məşğulam. Bu qədim sənəti yaşadır, insanlara xidmət edirəm. Əvvəllər misgərliklə də məşğul olurduq. Qazanlar, kasalar, müxtəlif qablar düzəldirdik. İndi tələbat olmadığı üçün əsasən təmir işləri ilə məşğulam. İnsanların məişətdə istifadə etdikləri köhnə əşyaları, qabları, samovarları təmir edirəm”.

Əlbəttə, texnoloji avadanlıqların, o cümlədən məişət əşyalarının kütləvi və çeşidli istehsalının olduğu müasir dövrdə misgər-qalayçılıq da unudulmaq üzrədir. Ancaq Əliəkbər usta işindən heç də narazı deyil. “Elektronikanın inkişaf etdiyi indiki dövrdə bu sahəyə maraq bir qədər azalsa da, insanlar hələ də məişətdə köhnə əşyaları, mis qabları istifadə edirlər. Tavalar qalaylanmasa, yenilənməsə, ondan istifadə etmək olmaz. İnsanlar samovarda çay qaynatmağı xoşlayır. Hazırda çox adam elektrik samovarlarına deyil, kömür samovarlarına üstünlük verir. İnsanlarımız hələ də kasaları, parçları və digər qədim əşyaları məişətdə istifadə edirlər. Odur ki, misdən hazırlanmış qablara, kömür samovarlarına tələbat indi də var”, - deyə o bildirib.

İşini çox sevdiyini deyən usta bu sənətdən ayrılmağı heç vaxt düşünmədiyini deyib: “Mən bu sənəti sevmişəm, çörəyim bu işdən çıxır. Heç vaxt başqa işlə məşğul olmağı düşünməmişəm. Daha çox köhnə mis əşyaların, xüsusən də samovarların təmirini sevirəm. Bəzən saatlarla bir samovarın üstündə işləyir, onu əvvəlki halına gətirmək üçün çalışıram və bundan zövq alıram. Elə olur ki, qədimi qablar gətirirlər. Pozulmuş özünəməxsus naxışları bərpa edirəm. Məsələn, bu tackababın qapağıdır. Bunun üzərində Təbriz naxışları var. Bunu hər bir qazana qoymaq olmaz, öz qabı olmalıdır. Bunun hər bir naxışını bərpa etmişəm”.

Əliəkbər usta unudulmaqda olan bu el sənətini yaşatdığına görə məmnundur. Deyir ki, ailəsində sənətini davam etdirən olmasa da, şagirdləri qalayçılıqla məşğul olurlar.