Bakı, 12 iyun (AZƏRTAC). Ara Meliksetyan imzalı birisinin “Qolos Armenii” adlı erməni nəşrinin saytında “Amerikansayağı sürpriz” sərlövhəli məqaləsi aşkar təşviş ruhu ilə seçilir. Müəllif ABŞ dövlət katibi Hillari Klintonun Azərbaycan torpaqlarının Ermənistan tərəfindən işğalı məsələsinin həlli üçün münaqişə tərəflərinə tezliklə Parisdə “yeni yanaşma” təqdim ediləcəyi barədə vədindən qorxuya düşərək, bunun nə demək olması barədə müxtəlif gülünc versiyalar irəli sürür. Müəllif gileylənir ki, Hillari Klinton tərəfləri sülh bağlamağa məcbur edə biləcəyi halda bunu etməmişdir. Meliksetyanın fikrincə, bu fakt “Amerikanın nüfuzunu şübhə altına alır”. Başqa dövlətə qarşı təcavüz törətmiş və onun ərazisini işğal etmiş dövlətin vətəndaşının qələmi ilə yazılmış bu sözləri oxumaq heyrət doğurur.

Meliksetyan yazır: “Razılaşın ki, bu, Klintonun sülhü təmin etmək istəyi barədə dediklərinin səmimiyyətinə inansaq ilk növbədə fövqəldövlətin gücsüzlüyünə dəlalət edir. Axı, belə çıxır ki, amerikalılar qan tökülməsinə son qoymaq istəyir, amma bunu bacarmırlar... Bəlkə əksinə, onlar bunu bacarır, amma istəmirlər. ABŞ-ın münaqişə tərəflərinə təsir göstərmək üçün bütöv rıçaqlar kompleksinə malik olmasını nəzərə alsaq, bizim fikrimizcə, bu versiya həqiqətə daha çox oxşayır”.

Yenə də hamının zəhləsini tökmüş üsul - kömək üçün qorxaqcasına üçüncü tərəflərə müraciət! Tarix boyu həmişə olduğu kimi axırda üçüncü ölkələrin işə qarışmasını və sizi cəzadan xilas etməsini xahiş edəcəkdinizsə, onda bu təcavüzə nə üçün başlayırdınız? Ermənilər türk kişilərin dünya müharibəsinin uzaq cəbhələrində qəhrəmanlıqla döyüşdüyü, Çanaqqalada canlarından, qanlarından keçdiyi, Vətən uğrunda 1914-1915-ci illərdə qaldırdığı qiyamı və döyüş əməliyyatları zonasında, sonra isə Şərqi Anadolunun işğal edilmiş hissəsində yüz minlərlə dinc türkü qətlə yetirməsini, eyni zamanda, şəhid olduqları bir vaxtda, xatırlasalar, pis olmaz. Məgər aydın deyildimi ki, haçansa bu ordu geri qayıdacaq, arxa cəbhədəki, işğal edilmiş vilayətlərdəki biabırçılığa son qoyacaq, hökmən qayda yaradacaqdır? Məgər aydın deyildimi ki, türk döyüşçülərinin arxa cəbhədə qoyub gəldikləri uşaqların, arvadların, valideynlərin qətlə yetirilməsinə görə qisas alması labüddür və belə alçaqlığı, xüsusən müharibə dövründə, bağışlamırlar? Məgər aydın deyildimi ki, erməniləri dilə tutub qiyam qaldırmağa sövq edən üçüncü qüvvələr onların köməyinə gəlməyəcəklər? İndi də belədir: Ermənistanda Azərbaycana qarşı təcavüz törədənlər yəni doğrudanmı ümid edirlər ki, Azərbaycan hər şeyi necə varsa elə saxlayacaq, yaxud dünya dövlətləri erməni ordusunu başqa dövlətin ərazisində darmadağın olunmaqdan xilas etməyə gələcəklər?

Müəllif “balaca, yoxsul Ermənistanı” müdafiə etməyə gəlməyən “KTMT üzrə strateji müttəfiqi”ndən inciməsini də gizlətmir. Qeyd etmək lazımdır ki, Meliksetyanın üçüncü dövlətin ordusunun birbaşa “məsuliyyət zonası” adlandırdığı vətəni “müstəqil” hesab edilə bilməz: “...Azərbaycan Silahlı Qüvvələri Ermənistan ərazisinə, yəni Rusiyanın 102-ci hərbi bazasının məsuliyyət zonasına soxulmağa çalışır”.

Meliksetyanın məqaləsində diqqəti cəlb edən daha bir mühüm məqam var. O yazır: “RF XİN-in yanaşmalarında Rusiya ilə Ermənistan arasında hərbi sahədə müttəfiqlik münasibətlərinə dəlalət edən nüansları görmək olmur. Moskva Ermənistan və Azərbaycan tərəfləri arasında ənənəvi şəkildə bərabərlik işarəsi qoymaqla, çox ehtimal ki, ATƏT-in Minsk qrupunun həmsədr ölkələrindən biri rolunda çıxış etmişdir. Bu isə, razılaşın ki, indiki şəraitə əsla adekvat deyildir”.

Görünür, Meliksetyan anlamır ki, əgər, onun fikrincə, Rusiya danışıqlar prosesi çərçivəsində neytral vasitəçidən daha çox KTMT üzrə müttəfiqdirsə, onda ATƏT-in Minsk qrupunun tərkibində belə mediator ümumiyyətlə olmamalıdır. Ya da bu halda Minsk qrupunda “Ermənistanın KTMT üzrə strateji müttəfiqi” ilə yanaşı, Azərbaycanın strateji müttəfiqi Türkiyə də olmalıdır. Münaqişə tərəfləri Minsk qrupunda Meliksetyanın strateji müttəfiqləri ilə deyil, neytral dövlətlərlə işləyirlər.

“Andrey Smirnov” təxəllüsü ilə gizlənən başqa bir erməni müəllifin məqaləsində də təşviş əhval-ruhiyyəsi duyulur (http://regnum.ru/news/fd-abroad/armenia/1539937.html). Aşağıda gətirilən sitatın şərhə ehtiyacı yoxdur, lakin bu sitat ermənilərin üçüncü dövlət tərəfindən dəstəklənmək ümidlərinin puç olmasını açıq-aşkar əks etdirir. Ermənilər praktiki olaraq həmin dövlətin xeyrinə özlərinin müstəqilliyindən imtina etmişlər. Məqalədə deyilir: “Rusiyanın Türkiyəyə münasibətdə mövqeyi barədə də çoxlu suallar yaranır. Bu cür yaxınlaşma Moskvanın nəyinə gərəkdir? Türkiyə Rusiyanın mənafelərinə qarşı çıxmasını gizlətmir. O, Moskvanın Suriyaya münasibətdə mövqeyini dəstəkləmir, öz ərazisində ABŞ raketdənmüdafiə elementlərini quraşdırır, neft-qaz sahəsində Rusiyanın maraqlarına zərbə vurur. Rusiya anlamalıdır ki, Türkiyəni Rusiyanın ağuşuna süni şəkildə atmışlar, burada tamam başqa məna var və bu sümüyün üstünə atılmağa dəyməz. Türkiyə heç vaxt etibarlı müttəfiq və ya heç olmasa bitərəf ölkə olmayacaqdır. O, NATO-nun üzvü kimi özünün genişlənmiş ambisiyalarını aşkar nümayiş etdirir. Bir məsələ də aydın deyil, Rusiyanın dostu və hərbi-siyasi müttəfiqi kimdir - Ermənistan, yoxsa Azərbaycan. Azərbaycanı silahla təchiz etmək və bu ölkənin vətəndaşlarına hərbi ixtisasları öyrətmək Rusiyanın nəyinə gərəkdir? Bu, qladiatorların bəslənməsinə oxşayır! Hərçənd, bunu qüvvələr balansını saxlamaq siyasəti də adlandırmaq olar. Lakin balans çoxdan pozulmuşdur! Ermənistan regionda Rusiyanın yeganə müttəfiqi və KTMT-nin üzvüdür. Yerevanda bütün bu faktlar ürək acısı ilə qəbul edilir. Əgər Ermənistan Rusiyaya lazım deyildirsə, onda növbədə İran dayanır, o, Rusiyanın təsir dairəsini böyük məmnuniyyətlə tutar. İran Ermənistanın Dağlıq Qarabağı itirməsinə də imkan verməz. Belə bir ssenari təhlükəsi yaranacağı halda İran öz qoşunlarını regiona daxil edəcəkdir, çünki bu da İran üçün ölüm-dirim məsələsidir”.

Şərhə ehtiyac yoxdur.