SİYASƏT
Qarabağ separatçılarının başçıları “səlahiyyətləri” ilə vidalaşır - ŞƏRH
![Qarabağ separatçılarının başçıları “səlahiyyətləri” ilə vidalaşır - ŞƏRH](/files/2023/3/1200x630/169364504616232370_1200x630.jpg)
Bakı, 2 sentyabr, AZƏRTAC
Araik Arutyunyan Xankəndidə baş separatçı feyk statusundan imtina edib və sosial şəbəkələrdə bildirib ki, Azərbaycanın Qarabağ iqtisadi rayonunda yaşamağa davam edəcək. Lakin bunu hələ zaman göstərəcək...
AZƏRTAC xəbər verir ki, bu fikirlər Fidan Salmanlının “Bakinski raboçi” qəzetində dərc olunmuş “Başlayır və uduzurlar” sərlövhəli məqaləsində yer alıb. Məqalənin tam mətnini oxuculara təqdim edirik.
X X X
Prinsip etibarilə bu tendensiyanın əsası 2020-ci il Vətən müharibəsinin yekunlarına əsasən qoyulmuşdu. Prezident İlham Əliyev bu barədə aprelin 18-də dövlət televiziyasına müsahibəsində birmənalı olaraq bildirmişdi: “Hazırda özləri üçün qondarma adlar uyduran separatçılar, - biri özünü prezident adlandırır, biri özünü nazir adlandırır, biri nə bilim nə parlament sədri adlandırır, - bu təlxəklər toplusu, nəhayət bilməlidir ki, bizim səbrimizlə oynamaq olmaz. Biz onlara müxtəlif yollarla dəfələrlə izah etməyə çalışmışıq ki, onlar ya bizim sözümüzlə oturub duracaqlar, ya da ki, oradan rədd olacaqlar və orada yaşayan, onların faktiki olaraq girovuna, əsirinə çevrilmiş erməniləri də rahat buraxacaqlar. Mən əminəm ki, hazırda Qarabağda yaşayan erməni əhalisinin əksəriyyəti Azərbaycan vətəndaşlığını qəbul etməyə hazırdır. Sadəcə olaraq, bu zəlilər, bu yırtıcı heyvanlar, separatçılar qoymurlar. Qoymurlar ki, bu insanlar rahat yaşasınlar, 30 il bunları girov kimi saxlayıblar. Ona görə mənim mövqeyim bundan ibarətdir, bunu hər kəs eşitsin, həm Ermənistan rəhbərliyi, həm bu gün onların arxasında dayanan qüvvələr, bizim iradəmizə heç kim təsir edə bilməz. Biz bunu sübut etmişik, müharibə zamanı və müharibədən sonra. Lazım olarsa, bir də sübut edərik istənilən formada”.
Yeri gəlmişkən, Rubik Vardanyanın əvəzedicisi və “son nəfəsinə qədər mübarizə” ideyasına kilidlənmiş qondarma “dövlət naziri” Qurqen Nersisiyan da könüllü olaraq öz vəzifəsindən gedib. Onun xəyali postuna isə daha bir feyk vəzifəni daşıyan - “DQR təhlükəsizlik şurasının katibi” Samvel Şaxramyan gətirilib. Proqnoz vermək o qədər də düzgün deyil, amma təxmini güman etmək olar ki, onların heç biri Xankəndidə yaşamayacaq, bu, xüsusən insanlara qarşı hərbi cinayətlərdə təqsiri sübuta yetirilmiş şəxslərə aiddir. Xatırlayırıq ki, Vətən müharibəsinin başa çatmasından bir neçə gün sonra Kəlbəcərdə və onun ətrafında evlər yandırılmışdı. Həmin evlərdə 1993-cü ilin aprelinədək azərbaycanlılar yaşayıb. Müharibədə məğlub olmuş ermənilər qaçdıqları zaman birlikdə türklərə nifrət zəminində evləri yandırıb məhv edərək, mümkün olan hər şeyi özləri ilə aparırdılar. Ermənistana gedən yolda şütüyən və ağzınadək, hətta asfalta toxunacaq qədər doldurulmuş ev əşyaları olan, damına divan və soyuducuların bağlanıldığı yük avtomobilləri ilə bağlı videokadrlar bütün dünyanı gəzirdi. Lakin onların arasında ən çox səs-küyə səbəb olan əşya evlərdən sökülüb aparılan unitazlar idi. Suriyadan köçüb gəlmiş erməni deyirdi: “Biz azərbaycanlıların evlərimizdə yaşamasını istəmirik, qoy onlar özlərinə ev tiksinlər”. Amma o unudurdu ki, 27 il müddətində məhz nifrət etdiyi azərbaycanlıların evində yaşayıb.
Onlar, “işğal edilmiş ərazilərdə pulsuz cənnət” vəd edilmiş və aldadılmış haylar idi, yüksək rütbəli separatçılar isə çoxdan özləri üçün Los-Ancelesdə, Soçidə, Marseldə dəbdəbəli həyat qurmuşdular.
Yeri gəlmişkən, həmin Araik Arutyunyanın aqibəti hələ iyulda məlum idi. Həmin vaxt onun iki qızı Xankəndini tərk edərək Rusiyada məskunlaşmışdı, “fövqəladə hallar üzrə dövlət xidmətinin” əməkdaşı işləyən kürəkəni isə iyulun 9-da təcili şəkildə işdən çıxmış və tələsik olaraq “vahid müqavimət sıralarını” tərk etmişdi. Sadəcə anlamaq mümkün deyil ki, heç kim tərəfindən tanınmayan “DQR”in qondarma “rəhbərliyi” ehtiyat aerodromu axtarmaqda davam edərkən, nədən öz başını kolluqda gizlədir və ya quma soxurlar, halbuki, onların bədənləri bayırda qalıb. Bəziləri hətta Vətən müharibəsində Ermənistanın məğlubiyyətindən iki il yarım sonra sosial şəbəkələrdə sükutu pozaraq danışmağa başlayıblar.
Belə ki, qondarma “respublikanın” saxta rəhbəri, eyni zamanda, oliqarx Araik Arutyunyan bildirib ki, işğalçı rejimin məhvi məsuliyyətini öz üzərinə götürmək fikrində deyil. Araikin sözlərinə görə, İrəvanda müəyyən siyasi güclərin hərbi əməliyyatların tezliklə dayandırılmasına dair konsensus əldə edə bilməməsi və nəticədə erməni ordusunun böyük sayda canlı qüvvə və texnika itirməsi onun təqsiri deyil.
Beləliklə, “DQR”in qondarma “prezidenti” Qarabağdakı rejimin de-fakto həmişə oyuncaq olduğunu, onun özünün siyasi vəzifəsinin isə nominal xarakter daşıdığını təsdiq edib. Hərçənd, separatçılar 25 ildən artıqdır ki, öz rejimlərinin müstəqilliyindən dəm vurur və inandırmağa çalışırdılar ki, İrəvan yalnız “Qarabağın siyasi cəhətdən tanınmasını” təmin edir və ona hərbi dəstək göstərir.
Əgər faktlara müraciət etsək, onda Arutyunyanın dolayı yolla dəfələrlə kənara çəkildiyi reallığını təsdiq etdiyini görərik. 2020-ci ilin oktyabrında - cəbhədə döyüşlərin ən qızğın vaxtında o, Qarabağa gəlmiş Ermənistanın keçmiş prezidentləri Robert Koçaryan və Serj Sarkisyanı qəbul etməkdən imtina etmişdi. Sonuncular “böhran şəraitinin idarə edilməsində” müəyyən konsensus əldə etmək üçün saxta rejimin “sabiq prezidentləri” Bako Saakyan və Arkadi Qukasyanı dəvət etmişdilər. Hələ o zaman söhbət gəzirdi ki, (bu şayiələr sosial şəbəkələrdə də dolaşırdı) acgözlüklə öz kapitalını qoruyub saxlamaq istəyən Araik hələ müharibədən əvvəl Hadrut rayonunda öz biznesinin böyük bir hissəsini satmışdı.
Bu arada, hətta indi, müharibədən təxminən 3 ilə yaxın müddət keçməsindən sonra da separatçılar cəzasız qalacaqlarına inanırlar. Onlar Rusiyanın Qarabağdakı sülhməramlı missiyasının mərkəzi ilə əməkdaşlıq etməyə cəhd edərək, özlərinə toxunulmazlıq əldə etməyə çalışırlar. Erməni KİV-lərinin də səs-səsə verərək işıqlandırdığı Arutyunyanın fevral ayındakı Moskva səfəri də bununla izah edilə bilər. O da məlumdur ki, Rusiyada erməni diasporu nümayəndələri ilə maliyyə əməkdaşlığı məsələlərinə Qarabağ separatçılarının yaşlı nəsli kuratorluq edir. Bununla yanaşı, aydındır ki, Arutyunyanın Ermənistanda seçkiqabağı kampaniyanın başlaması ilə üst-üstə düşən Moskva səfəri siyasi xarakter də daşıya bilərdi.
Təsadüfi deyil ki, ad çəkmək istəməyən Araik Arutyunyan 2021-ci ilin aprelindən sonra erməni siyasətçilərinin məsuliyyətindən danışmağa başladı. Həmin vaxt baş nazir Nikol Paşinyan parlament seçkiləri öncəsi texniki qaydada istefa vermişdi.
Mövcud separatçı “elita” formal olaraq iki məsələdən - hazırkı mövqeləri, o cümlədən kapitalını necə qoruyub saxlamasından və rəsmi Bakının (bu isə vaxt məsələsidir) öz köklərini və taxt-tacını itirmiş Qarabağ klanının “siyasi elitasına” qarşı tədbir görəcəyindən narahatdır. İşğalçı siyasətin tərəfdarları hələ də ümid edirlər ki, Nikol Paşinyanın məğlubiyyəti və Robert Köçəryanın hakimiyyətə hipotetik qayıdışı təqdirində Qarabağ separatizmi başqa cildə girərək davam edəcək, yəni bütün hallarda, bu, Araiksiz baş verəcək. Məhz buna görə də qondarma “DQR”in başçısı” özünə bir, bəlkə də daha çox ehtiyat aerodromu hazırlayıb. O başa düşür ki, əvvəlki oliqarxiya rejiminin çürümüş qalığına çevrilməkdən başqa perspektivi yoxdur. Lakin Qərbdəki, hətta Rusiyadakı erməni diasporu çətin ki, regional separatizmin liderlərinə qucaq açsın. Elə Ermənistanın özündə də Arutyunyan və onun kimiləri üçün yer yoxdur. Amma onun Kürdəxanı təcridxanasındakı çarpayıda yeri hazırdır.