Bakı, 10 iyun, Leyla Qurbanova, AZƏRTAC

O, 1996-cı il iyunun 10-da ölkəmizin dilbər guşəsi Naxçıvanda Birinci Qarabağ müharibəsi qazisi Füzuli kişinin ailəsində dünyaya göz açmışdı. Ailənin ikinci övladı və yeganə oğul payı idi Məhəmməd... Dünyaya gəlişi ilə Miranə anaya sonsuz həyat eşqi, ilahi sevgi bəxş etmişdi. Məhəmməd ailəsi üçün elə dünyanın özü idi...

Yaşıdları kimi onun da Qarabağ fəryadı, acısı ilə vaxtından əvvəl böyüməsi ürəyi sızladan həqiqət idi. Onlar Vətənə, el-obaya dayaq olmaq üçün böyümüş, yenilməz igidə çevrilmişdilər.

Elə buna görə də sentyabrın 27-də mənfur düşmən tərəfindən törədilən təxribata cavab olaraq Azərbaycan Respublikasının Silahlı Qüvvələrinin qətiyyətli əks-hücum əməliyyatlarına başlaması xəbərini eşidən kimi Azərbaycanın yüzminlərlə gənci kimi Türkiyədə universitetdə təhsil alan Məhəmməd də bütün varlığı ilə bağlı olduğu doğma Vətəninin müdafiəsinə can atdı. Atası Füzuli kişi “Müharibə başlayan ilk saatlarda könüllü kimi cəbhəyə yazılsa da, çağırılmadığını görüb sentyabrın 29-da hərbi komissarlığa gedib, cəbhəyə yola düşmək üçün növbəsini gözlədi. Görəndə ki, adı çıxmır və axırıncı avtobus da gedəcək, tez içəri girib adını yenidən qeyd etdirdi və cəbhəyə yollandı”, - deyə kövrələrək əlavə etdi: “Biz ölüm-dirim savaşına girsək də, torpaqlarımızı azad edə bilmədik. Bizim bacarmadığımızı qəhrəman övladlarımız bacardılar”.

Şəhid Məhəmmədin atası Füzuli İsmayılov ötən əsrin 90-cı illərində Həştərxanda gəmidə işləsə də, Birinci Qarabağ müharibəsi zamanı Vətənin müdafiəsi üçün bir an belə düşünmədən Bakıya gəlib və könüllü cəbhəyə yazılıb. Döyüş yolu 1992-ci ilin əvvəllərində Ağdərə rayonundan başlayıb. Döyüş yoldaşları ilə hər qarış torpaq uğrunda böyük igidliklə mübarizə aparsalar da, sonda böyük məğlubiyyətə düçar olublar. “Çox sayda igid oğullarımız gözümün qabağında şəhid oldu. Onların əksəriyyəti dostlarım idi. Yaxın dostlarımdan biri, Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Siyavuş Həsənovla birgə bir neçə dəfə düşmən mühasirəsini yarmış, dəfələrlə minaya düşmüşdük. Müharibənin odu-alovu içində başımıza olmazın fəlakətlər gəldi. Şəhidləri gətirmək mənim üçün olduqca böyük müsibət idi. Bilməzdim ki, 30 ildən sonra oğlum da şəhid olacaq”, - deyə F.İsmayılov kədərlə xatırlayır.

Şəhidin anası Miranə xanım “Yaşasaydı, 26 yaşı olacaqdı - astaca pıçıldayır... - oğlum döyüşlərdə böyük şücaət göstərib. Qarnından və ayağından yaralansa da, döyüş yoldaşları ilə bərabər son nəfəsədək vuruşub. Məhəmməd yaxşı oğul, sədaqətli dost, fədakar insan idi. Dost-tanış, qohum-qonşu - kimə kömək lazımsa əlindən gələni edərdi. Həssas qəlbi Vətənə məhəbbətlə dolu idi. Döyüş yoldaşları deyirlər ki, oğlum hamıdan irəlidə, əlində pulemyot, gözünü belə qırpmadan və böyük cəsarətlə düşmən üzərinə gedirdi”.

Bacısı Təranə qardaşının cəbhəyə getdiyi gündən ön sıralarda döyüşməsinə baxmayaraq, onlarla danışanda bunu gizlətdiyini bildirib: “Döyüş yoldaşları deyirlər ki, Məhəmməd evlə danışdığı zaman qazdıqları quyunun içinə girər, telefonu torpağa qoyub, qulağını da ona bərk-bərk sıxardı ki, güllə səsləri eşidilməsin. Sonuncu dəfə atam onunla şəhid olduğu gün - oktyabrın 25-də səhər təxminən saat 8-də danışmışdı. Yaralandığını bildiyi üçün “Bəlkə gəlib müalicə alasan, sonra yenə qayıdarsan”, - desə də Məhəmməd “Mən dostlarımı burada buraxıb gələ bilmərəm. Amma dualarınızı əsirgəməyin. Çətin döyüşə giririk, qələbə bizim olacaq”, - deyib.

Məhəmməd İsmayılzadə 1996-cı il iyunun 10-da Şərur rayonunun Yengicə kəndində anadan olub. 1997-ci ildə ailə Bakıya köçüb.

2014-cü ildə Suraxanı rayonu 317 nömrəli məktəbi bitirdikdən sonra Naxçıvan şəhərində hərbi xidmət keçib. Vətən keşiyində olan zaman göstərdiyi şücaəti ilə xüsusi təyinatlı dəstənin komandirlərinin diqqətini cəlb edib və baş kəşfiyyatçı kimi hərbi xidmətini davam etdirib. Göstərdiyi igidliklərə görə, bir neçə dəfə fəxri fərmanla təltif olunub. Onun ən böyük arzusu xaricdə təhsil almaq idi və bu məqsədlə 2019-cu ildə Türkiyənin Kütahya Dumlupınar Universitetinə qəbul olunub.

Müharibə başladığı ilk gündən hərbi komissarlığa müraciət edib, könüllü cəbhəyə yazılıb. Sentyabrın 29-da cəbhəyə yola düşən cəsur döyüşçü bir neçə gün Füzulidə kəşfiyyatçı kimi fəaliyyət göstərib. Daha sonra o, öz arzusunu ön cəbhədə həmlə taboruna könüllü qoşularaq gerçəkləşdirib. Döyüş yoldaşları öndə gedən Məhəmmədin əl pulemyotundan istifadə edərək onları qoruduğunu, hər saniyənin təhlükəli olduğunu bilsə belə irəlidə getməkdən çəkinmədiyini bildiriblər. Düşmən sayının dəfələrlə çox olmasına baxmayaraq döyüş yoldaşları ilə birgə böyük cəsarətlə bir-birinin ardınca mövqeləri düşməndən azad ediblər. Sonuncu dəfə atası ilə telefonda danışan zaman böyük əminliklə “Ata biz işğalçıları torpaqlarımızdan qovuruq və qovacağıq. Biz tarix yazacağıq”, - deyib.

Məhəmməd və onun kimi Azərbaycanın minlərcə igid övladları həyatları bahasına Müzəffər Ali Baş Komandan İlham Əliyevin rəhbərliyi ilə xalqımızın çoxəsrlik tarixinin ən şanlı səhifəsini yazdılar! 44 gün davam edən Vətən müharibəsi otuzillik işğala son qoyulması və ərazi bütövlüyümüzün bərpası ilə nəticələndi.

Məhəmməd İsmayılzadə 2020-ci ilin oktyabrın 25-də Füzuli rayonunda şəhidlik zirvəsinə ucalıb. Ölümündən sonra Azərbaycan Respublikasının Prezidenti, Silahlı Qüvvələrin Ali Baş Komandanı İlham Əliyevin müvafiq sərəncamları ilə “Vətən uğrunda”, “Cəbrayılın azad olunmasına görə”, “Füzulinin azad olunmasına görə” və “Cəsur döyüşçü” medalları ilə təltif edilib.