Bakı, 21 oktyabr, AZƏRTAC

Vüsal Cəbrayıldan didərgin düşəndə altı aylıq idi. Düz 27 ildən sonra Vüsala Cəbrayılın azad edilməsi uğrunda döyüşmək nəsib oldu. Onun Cəbrayılda toy etmək arzusu isə təəssüf ki, reallaşmadı.

AZƏRTAC-ın müxbiri Vətən müharibəsi şəhidi, gizir Vüsal Rüstəmovun atası Valeh Rüstəmovla həmsöhbət olub. Ata bildirib ki, Vüsal dünyaya göz açandan 6 ay sonra ailəsi ilə birlikdə Cəbrayıl rayonunun Alıkeyxalı kəndindən məcburi köçkün düşüb. Onlar əvvəlcə Şirvan, sonradan isə Bakı şəhərində məskunlaşıblar. Valeh Rüstəmov deyir ki, Vüsal tez-tez Cəbrayılın necə bir yer olduğu barədə onu sorğu-sual edirmiş. Vüsalın Cəbrayılı görmək arzusu onu hərbi xidməti başa vurduqdan bir neçə il sonra yenidən Vətənə xidmət etmək üçün ordu sıralarına qaytardı. 2019-cu ildə gizir hazırlıq kurslarını bitirən Vüsal “N” saylı hərbi hissədə taqım komandiri kimi fəaliyyətini davam etdirib.

“2020-ci il sentyabrın 27-də Vətən müharibəsi başlayanda isə o, Bakıda xidmət edirdi. Ən son sentyabrın 26-da Vüsalı gördük. Təlimlər gedirdi o zaman. Bizimlə sağollaşıb evdən çıxdı”, - deyə şəhidin atası bildirib.

Müharibənin ilk günündən döyüş meydanına atılan Vüsal əvvəlcə Füzuli rayonu istiqamətində aparılan hərbi əməliyyatlarda şücaət göstərib. Vüsalın növbəti tapşırığı məhz doğma Cəbrayılın azad edilməsi uğrunda döyüşmək olub. Cəbrayıl düşmən tapdağından xilas ediləndə Vüsal ailəsi ilə əlaqə saxlayaraq gözaydınlığı verib, atasına isə “Ata, Cəbrayıl sən dediyindən də gözəl yerdir” deyib.

Valeh Rüstəmov fikirlərinə belə davam edib: “Vüsal mənə dedi ki, müharibə tam bitsin toyumu Cəbrayılda keçmiş el-oba adəti ilə edəcəyəm. Arzumuz idi ki, elçi gedib nişan edək. Əvvəlcə pandemiya, ardınca müharibə imkan vermədi. Düşündük ki, eybi yox, Vüsal sağ-salamat qayıtsın, sonra edərik. Nə Vüsal geri qayıda bildi, nə də onun Cəbrayılda toy arzusu gerçəkləşə bildi. Vüsal özü ilə bərabər arzularımızı da apardı…”.

Cəbrayıldan sonra Vüsalın döyüş istiqamətləri Xocavənd, ardınca isə Şuşa olub. Ailəsi ilə ən son oktyabrın 29-da əlaqə saxlayaraq “Allaha əmanət olun, mən çox irəlidə olacağam. Məndən nigaran qalmayın, özünüzə yaxşı baxın” deyib. Bundan təxminən iki həftə sonra Vüsalın şəhid olduğu xəbəri gəlib.

“Vüsalın xalası oğlu Təhmasib Mustafayev də müharibədə iştirak edirdi. Noyabrın 10-da Daxili Qoşunların baş leytenantı Təhmasibin şəhidlik xəbəri gəlmişdi. Bunu eşidib Biləsuvara getmişdik. Elə orada olarkən Vüsalın da şəhid olduğu barədə məlumat aldıq. Sən demə, Vüsal noyabrın 7-də Şuşada şəhadətə yüksəlib. Hər ikisi Şuşada şəhid olmuşdu, eyni gündə - noyabrın 11-də də torpağa tapşırıldı. Təhmasib Biləsuvar rayonunda salınmış 3 saylı qəsəbədəki şəhid məzarlığında, Vüsal isə Binəqədi rayonunun Sulutəpə qəsəbəsində dəfn edildi. Biz eyni gündə iki acını birdən yaşadıq. Lakin şəhid ailələri olaraq çox qürurlu və məğruruq. Gələcək nəsillər azad edilmiş ərazilərə ayaq basdıqca, Vüsalı da, Təhmasibi də xatırlayacaq, onların ruhuna dualar oxuyacaqlar. Şəhidlərimiz o torpaqlarda özlərindən sonra silinməz, əbədi iz qoyub getdilər”, - deyə Valeh Rüstəmov fikirlərinə yekun vurub.

Vətən müharibəsi şəhidi Vüsal Rüstəmov ölümündən sonra Prezident İlham Əliyevin müvafiq sərəncamları ilə “Vətən uğrunda”, “Füzulinin azad olunmasına görə” və “Şuşanın azad olunmasına görə” medalları ilə təltif olunub.