Qazax, 23 may, Ruslan Novruzoğlu, AZƏRTAC

1991-ci ildən bu günə qədər ölkəmizdə 3381 nəfər mina qurbanına çevrilib. Onlardan 2418-i xəsarət alıb, 530-u həlak olub. Həlak olanlardan 358-i uşaq və gənclər, 38-i isə qadınlardır. Təkcə 2020-ci il noyabrın 10-dan bu günə qədər 302 nəfər mina qurbanı olub - 57 nəfər həlak olub, 245 nəfəri isə müxtəlif növ xəsarət alıb. Onlardan da 10 nəfəri uşaq və gənclərdir.

AZƏRTAC xəbər verir ki, Ermənistanın mina terrorundan zərərçəkmiş ailələrdən biri də Nuriyevlər ailəsidir. Ermənistanla sərhəddə, Qazax rayonunun Quşçu Ayrım kəndində yaşayan Nuriyevlərin iki övladı - Nabat və Cavad bacı-qardaşları mina qurbanlarıdır. Nabatın 15, qardaşı Cavadin isə 13 yaşı var. Onlar 2022-ci il aprelin 23-də çöldən heyvanlarını evə gətirərkən ermənilərin basdırdığı tank əleyhinə minanın partlaması nəticəsində az qala həyatlarını itirəcəkdilər.

Qoyun-quzuları yaxınlıqdakı otlaqdan evə gətirən Cavad yolda gördüyü dəmir parçasını götürmək istəyərkən partlayış baş verib, xoşbəxtlikdən bacı-qardaş həmin hadisədən sağ çıxıblar. Cavad müxtəlif dərəcəli xəsarətlər alıb, Nabat isə qolundan yüngül yaralanıb.

Hadisəni unuda bilməyən Nabat o günü həyəcanla xatırlayır. “Qardaşım günün ikinci yarısında evimizə yaxın otlaq sahəsindən quzuları gətirməyə getmişdi. Mən də qardaşımın ardınca yollandım. Qardaşımın əlindəki əşyaya fikir verməmişdim. Bir az ondan aralıda idim. Birdən güclü partlayış səsi gəldi, gördüm qardaşımın üzü qolu qandır. Özüm də qolumdan yüngül xəsarət almışdım. Qardaşımı tez evə göndərdim, heyvanlarımızı gətirdim gəldim. Mən evə gələndə artıq qardaşımı xəstəxanaya aparmışdlar. Həmin hadisədən sonra hər yerdə hər daşa fikir veririk ki, partlayıcı bir əşya ola bilər. Ona görə qorxuruq. O sahələrə daha gedib oynamırıq”, - deyə Nabat Nuriyeva bildirib.

Cavadın yaraları sağalsa da, düşmənin mina təxribatları müharibənin onlarda buraxdığı ən dərin və gec sağalan iz kimi uzun müddət qalacaq. Məktəbə gedib-gələndə sinif yoldaşları ilə kiçik ərazidə oynayır, artıq partlayış olan yerə oynamağa getmir: “Həmin hadisədən sonra orada oynamırıq. İstəyirəm ki, ərazilərə mina qoyulmasın. İndi yaz fəslidir. Uşaqlarla çəmənlikdə, sahələrdə oynayardıq. Amma minadan qorxduğumuza görə oynaya bilmirik. Mina partlayışından sonra onun izləri hələ də bədənimdədir, əlimdə qəlpələri qalıb. Mən istəyirəm ki, mina basdırılmasın, dünyada sülh, əmin-amanlıq olsun”.

Sərhəddə yerləşən Quşçu Ayrım kəndinin balaca sakinləri ötənilki mina faciəsinin təsirindən hələ tam çıxa bilməyiblər. Həyət-bacada indi öz yaşıdları ilə məhdud məkanda, qorxa-qorxa oynayırlar. Onların istəyi çox sadədir - minasız torpaqlarda rahat, heç bir təhlükə, qorxu olmadan gəzib, oynamaq.

Hazırda 9-cu sinifdə oxuyan Nabat ali məktəbə daxil olmaq və Azərbaycan dili-ədəbiyyat müəllimi ixtisasına yiyələnmək arzusundadır. 7-ci sinifdə təhsil alan Cavad isə hələ seçim etməyib.