Bakı, 25 sentyabr, AZƏRTAC

Onlar iki qardaş idilər. Həyat onları həm də tale qardaşı etdi...

İlham Məmmədov və Faya Məmmədovanın cəmi iki övladı var idi.

Cavid 1990-cı il oktyabrın 18-də, iki il sonra iyulun 9-da isə Çingiz dünyaya gəlmişdi.

Əvvəlcə Çingiz gizir hazırlıq kursunu bitirmişdi, onun ardınca Cavid.

İkisinin də toyu eyni gündə olmuşdu.

Toydan sonra Çingiz həyat yoldaşı Kifayəti də özü ilə Naxçıvanda xidmət etdiyi hərbi hissəyə aparmışdı.

Cavid isə Tovuzda qulluq edirdi.

Çingizin Elgiz və Uğur adlı iki oğlu, Cavidin Elcan adlı oğlu və Damla adlı qızı var.

Vətənpərvər qardaşların sonrakı taleyində də oxşarlıq çoxdur. Hər ikisi Vətən müharibəsinin ilk günündən silaha sarılıb torpaqlarımızın müdafiəsində iştirak edirdilər. Cavid sentyabrın 28-də komandiri ilə birlikdə Talış kəndində “Mübariz” postuna bayraq sancandan sonra düşmən snayperinin atəşinə tuş gəlmişdi. Yaralansa da, geri qayıtmamışdı və yanında düşən minaatan mərmisinin partlaması nəticəsində şəhid olmuşdu. Onun nəşini 6 gündən sonra həmin ərazidən çıxarmaq mümkün olmuşdu.

Çingiz isə Cavidin dəfn günü Murov yüksəkliyindəki 3 min 261 metr hündürlüyündəki Ömər aşırımında şəhid olmuşdu. Onun nəşini iki ay morqlarda axtarandan sonra tapmaq mümkün oldu və dekabrın 28-də qardaşının məzarının yanında torpağa tapşırıldı.

Cavid “Vətən uğrunda”, “Hərbi xidmətlərə görə”, “Suqovuşanın azad olunmasına görə” və “Laçının azad olunmasına görə”, Çingiz isə “Vətən uğrunda”, “Hərbi xidmətlərə görə”, “Cəsur döyüşçü” və “Kəlbəcərin azad olunmasına görə” medalları ilə təltif olunublar.

AZƏRTAC xəbər verir ki, şəhid qardaşların anası Faya xanım 16 yaşı olanda Dərələyəz mahalından didərgin düşərək Şəmkir rayonunun Yeniabad kəndinə pənah gətirmişdi. Onun erməni şərinin qurbanı olan atasına 10 il iş veriblər və altı bacı və bir qardaşı ilə nənə himayəsində böyüməli olub.

Kənddə İlham adlı bir oğlanla ailə həyatı quran Faya övladları ilə təsəlli tapmağa çalışıb: “Uşaqlığından Cavid ağır təbiətli, Çingiz isə dəcəl idi. Amma ikisi də çox vətənpərvər idilər. Onları çox böyük əziyyətlərlə böyütmüşəm. Elə bilirdim biri atam, bir də qardaşımdır. Vətən müharibəsi başlayanda Çingiz mənə zəng edib dedi ki, ana, qorxma, nə vaxtadək səngərdən boylanacağıq? Özüm könüllü olaraq səngərə girmişəm. Elə ilk gün xəbər verdi ki, düşmənin birinci səddini yarmışıq, “Mübariz postu”na az qalıb”,- dedi. Telefonda atəş səslərini özüm də eşidirdim”.

Atası İlhamın dedikləri: “Onların ikisi də uşaq yaşlarından Vətənə, torpağa bağlı böyümüşdülər. İkisi də həyatını hərbi işə bağlamışdı. Müharibə başlayan gün zəng edib bizimlə sağollaşdılar. “Uşaqlardan muğayat olun”,- dedilər. Ondan sonra onlarla əlaqəmiz kəsildi”.

Cavidin həyat yoldaşı Türkan xatırlayır: “Uşaqlıqdan bir-birimizi tanımışıq, yetim olduğumu bilə-bilə mənimlə ailə həyatı qurdu. “Səni xoşbəxt edəcəyəm və sənə yetimliyini unutduracağam”, - demişdi. Cavid şəhid olandan sonra mən ümid edirdim ki, Çingiz sağ qalar, hamımıza hami olar, qardaşının balalarına sahib çıxar. Lakin... qismət başqa imiş.

Çingizin həyat yoldaşı Kifayət isə bunları deyir: “Məni ən çox bir də o göynədir ki, onlar ata sevincini dadsalar da, onu yaşaya bilmədilər. Çingiz şəhid olanda Uğur çox kiçik idi, Elgiz isə “ana” deməyi təzə öyrənmişdi, amma “ata” deyə bilmirdi...”.

Ana qəlbi fəryad qoparır: “Birinci Qarabağ müharibəsi zamanı ekranlarda Kəlbəcərdən olan bir ananın “Niyaməddin, Elməddin” deyib haray qopardığını görəndə ürəyim param-parça olurdu. Haradan biləydim ki, belə bir tale mənim də başıma gələcək”.

O, həyətə çıxanda özümə yer tapa bilmədiyini söyləyir: “Ağaclar yarpaqlamağa başlayanda elə bil sinəmə duz basırlar. Axı mən bu ağacları onlarla birlikdə əkmişdim...”.

...Bu il sentyabrın 4-da Məmmədovlar ailəsinin əkiz övladları dünyaya gəlib. Oğlana Hüseyn, qıza Zəhra adı veriblər. Qədəmləri sayalı olsun!

Ümid edək ki, onlar valideynlərin övlad yarasının qaysaq bağlamasına, Məmmədovlar ailəsinin iki oğul itkisindən sonra ovunmasına səbəb olacaq. Payız günündə dünyaya gələn əkizlər bu ailəyə bahar çiçəklərinin ətrini gətirəcək...